สามวันต่อมา…
จากที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก บัดนี้ชื่อเสียงของเหอหลันถิงกลับเลื่องลือไปไกล เริ่มมีบุตรสาวขุนนางน้อยใหญ่แวะเวียนมาหา บ้างก็เป็นลูกหลานของข้าราชการที่คอยติดตามฉินอ๋อง เพราะพวกเขาต่างก็อยากให้บุตรหลานของตนได้ฝักใฝ่เรียนรู้ ทว่าบางคนก็เข้ามาเพื่อผลประโยชน์ที่วาดหวังเอาไว้ตั้งแต่แรก เพราะการเข้าใกล้หลันถิง มันเท่ากับได้เข้าใกล้ฉินอ๋องด้วย ฉะนั้นนี่คือโอกาสดี
ค่ำของวัน…
หลังจากสอนภาษาต่างแดนให้กับคนที่สนใจจบสิ้นแล้ว เสียงกล่าวขอบคุณก็ดังขึ้นเหมือนเคย จากนั้นนักเรียนหลากหลายอายุก็แยกย้ายกันไป คงมีแค่ไม่กี่คนที่ยังอยู่ต่อ รวมถึงบุตรสาวเจ้าเมืองหนานโจว ที่หมายปองอยากเกี่ยวดองกับฉินอ๋องก็ยังไม่ยอมกลับ ทว่าจนแล้วจนรอดคนที่พวกนางพยายามเข้าหา ก็ยังจำหน้าและชื่อไม่ได้ พบกันคราใดคนเหล่านี้ก็ไม่ต่างจากอากาศธาตุ
“หลันถิงข้าได้ยินว่ายามเช้าเจ้าตื่นขึ้นมาทำขนมหรือ ข้าอยากเรียนทำ
