หลันถิงรีบขอโทษคนต่างแดน ก่อนจะรีบหันมาหาฉินอ๋องที่ยืนทำหน้ายุ่งบอกบุญไม่รับ “ท่านอ๋อง! ไม่มีอะไรเพคะ นี่เป็นการขอบคุณตามธรรมเนียมบ้านเมืองเขา บ้านเขาไม่ว่าหญิงหรือชายล้วนแต่ทำเหมือนกันหมดเพคะ” หลันถิงรีบเอ่ย
“เจ้าแน่ใจหรือ”
“แน่ใจเพคะ ชาวตะวันตกจะจับมือเป็นการทักทายและขอบคุณ หากสนิทกันก็มีใช้แก้มชนกันหรือกอด ทว่าไม่มีเรื่องผิดทำนองครองธรรมอย่างที่คิดนะเพคะ บ้านเมืองเขาทำกันเช่นนี้ หากเราไปที่นั่นจะเห็นจนชินตาเพคะ” หญิงสาวอธิบายให้เข้าใจง่ายที่สุด
จากนั้นนางก็หันมาอธิบายกับฑูตทั้งสองให้เข้าใจถึงข้อแตกต่างของขนบธรรมเนียมสองดินแดนที่ไม่เหมือนกัน ทั้งคู่ควรต้องระวังการเข้าหา โดยเฉพาะกับสตรี จะจับมือหรือกอดดื้อ ๆ ไม่ได้ ทั้งสองพยักหน้ารับ ก่อนจะหันมาโค้งให้ฉินอ๋อง เจ้าของบ้านจึงต้องรีบคำนับตอบ เพราะหยวนซีรู้ตัวแล้วว่าตนนั้นผิด
ด้านรุ่ยอ๋องยังมีความฉงน เขาจึงเดินเข้ามาถ
