สองเดือนต่อมา
ที่บ้านแม่ของน้ำหนึ่ง
"แน่ใจนะคะแม่ว่าเอาอยู่"
ที่ถามเพราะเธอพาลูกชายมาฝากไว้กับแม่และพ่อ แต่ก็ยังกังวลว่าทั้งสองจะรับมือไม่ไหวเนื่องจากเจ้าตัวแสบฤทธิ์เยอะไม่น้อยเลย
"เอาน่าเราน่ะดื้อกว่านี้แม่ก็ยังเลี้ยงได้เลย แค่เลี้ยงหลานเองทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ ไปเถอะไม่ต้องห่วงหรอก เผลอๆ พ่อเราน่ะติดหลานงอมแงมจนไม่อยากให้เราพากลับไปด้วยซ้ำ"
"ขอบคุณมากนะครับแม่"
"จ้ะ ไปเที่ยวกันให้สนุกเถอะ พักผ่อนบ้าง"
"ครับ"
"แม่ถ้ามีอะไรให้รีบโทรหาหนึ่งเลยนะคะ"
"เออๆ ไม่ต้องห่วงอะไรขนาดนั้นหรอก ไปเถอะ"
เธอทั้งห่วงและรู้สึกแย่ยังไงก็ไม่รู้ ที่ผ่านมาเธออยู่กับลูกมาโดยตลอดแบบไม่ต้องห่างกันเลยสักครั้ง แต่พอมาครั้งนี้กลับต้องห่างกัน มันก็แค่รู้สึกแปลกยังไงไม่รู้
บนรถ..
"เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะหืม" เสือเอ่ยถามภรรยาที่เอาแต่นั่งเงียบระหว่างทางที่อยู่บนรถกับเขา
"ไม่รู้สิคะ พี่ก็รู้ว่
