อาทิตย์ต่อมา
ฉันกลับบ้านช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ สองวันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกสบายใจมากๆ แบบบอกไม่ถูก เพราะการได้อยู่กับครอบครัวคือสิ่งที่ฮีลใจฉันได้ดีที่สุด แม้จะเป็นช่วงระยะสั้นๆ ก่อนกลับมาเจอเรื่องบ้าๆ ใหม่ แต่ฉันก็ยอมรับว่ามันมีความสุขและรู้สึกดีมากๆ เลย
ตั้งแต่วันนั้นฉันไม่ได้ติดต่อกับคุณเสืออีกเลย เขาโทรมาก็ไม่รับ และไม่อ่านไลน์ของเขาด้วย ฉันเหนื่อยอยากพัก ทบทวนกับตัวเองว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันคืออะไร
ต้องยอมเขาเพียงแค่เขาขู่เรื่องนั้นเนี่ยนะ เหลือจะเชื่อเลยจริงๆ นะ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองถลำลึกไปตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว
ตกบ่ายหลังเลิกคลาสเรียน
ขณะที่กำลังยืนรอรถประจำทาง สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นรถคันนึงที่มันคุ้นตาเอามากๆ
รถของคุณเสือ! เขารู้ได้ยังไงว่าฉันเลิกเรียนตอนไหน เพราะปกติเวลาเรียนของฉันไม่คงที่ บ้างก็แต่เช้า สาย บ่าย หรือบางทีก็ค่ำเลย
แสดงว่
