เช้าวันต่อมา
กริ่ง กริ่ง กริ่ง
เสียงกริ่งที่ดังขึ้นติดๆกันทำให้มินตราที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ในอ้อมกอดของกรรฐ์พลันสะดุ้งตื่นก่อนที่ร่างกายบอบบางจะถูกความเจ็บปวดที่เจ็บจนน้ำตาแทบเล็ดตรงเข้าจู่โจมมินตราสูดปากด้วยความเจ็บปวดก่อนที่เธอจะฝืนความรู้สึกทรมานกายลุกขึ้นอย่างช้าๆกระโดดลงจากเตียงซึ่งทันทีที่เท้าแตะพื้นมินตราที่คิดว่าตัวเองยังไหวก็พลันล้มลงไปนั่งแหมะอยู่บนพื้นอย่างหมดสภาพ
“อูย ทำไมถึงได้เจ็บแบบนี้นะ”
น้ำเสียงแหบแห้งบ่นพึมพำเสียงเบาก่อนที่เธอจะฝืนลุกขึ้นแล้วค่อยๆเดินเตาะแตะราวกับเด็กน้อยสามขวบไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบเสื้อคลุมมาสวมให้มิดชิดก่อนที่เสียงกริ่งที่ดังยาวถี่ทำให้เธอที่พยายามก้าวเดินไปที่ประตูด้วยความยากลำบากจำต้องเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นในใจลอบด่าผู้มาเยือนเป็นร้อยเป็นพันครั้งเพราะคิดว่าต้องเป็นสี่หนุ่มจอมยุ่งแน่นอนที่มากดกริ่งในเวลานี้
แกรก
แอด
“มาทำไมกันตั้งแต่เช้าน้องม
