มินตราเหม่อมองเสี้ยวหน้าคมคายของกรรฐ์ที่กำลังก้มหน้าก้มตาหั่นเนื้อที่อยู่ในมือด้วยสีหน้าผ่อนคลายนิ้วเรียวยาวที่ขาวสะอาดของเขาเคลื่อนไหวไปมาอย่างคล่องแคล่วราวกับว่าเคยทำอาหารมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนกลิ่นหอมของพะโล้ที่ส่งกลิ่นยั่วชวนให้น้ำลายสอทำให้เธอเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยความหิวที่ไม่รู้ว่าระหว่างหิวข้าวกับหิวคนตรงหน้าความรู้สึกไหนจะมากกว่ากัน
“ถ้าคุณยังมัวเอาแต่แอบมองผมอยู่แบบนี้ผักในมือคุณคงหั่นเสร็จพรุ่งนี้พอดี”
คำพูดของกรรฐ์ทำให้มินตราที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ความลุ่มหลงพลันได้สติกลับคืนมาก่อนที่เธอจะส่งยิ้มเขินอายไปให้เขาที่หันมาจ้องมองเธอด้วยสีหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม
“คุณช่วยลดความหล่อลงหน่อยได้ไหมคะถือว่ามีนขอร้อง”
กรรฐ์หลุดหัวเราะออกมาด้วยความขบขันเมื่อมินตราเอ่ยขอร้องเขาในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
“ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมคงต้องขอโทษด้วยนะครับคนดีเพราะเบ้าหน้าหล่อเหลาแบบนี้มันติดตัวผมมาตั
