รุ่งเช้า
กอบัวตื่นขึ้นมาแต่ไร้เรี่ยวแรง เธอแทบลุกไม่ขึ้น แล้วตัวต้นเหตุหายไปไหน
" อา โอ๊ะ !! "
" ตื่นแล้วเหรอครับ "
กอบัวอายมาก เขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แต่ดูสภาพเธอสิ "
" หิวมั้ย "
เธอยังคงโกรธที่เขารังแกเธอทั้งคืน และเธอกำลังคิดถึงเพื่อนเธอ ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เพื่อนเธอจะเป็นยังไงบ้าง
" เพื่อนฉันเป็นไงบ้าง "
" ตื่นมาก็ถามหาเพื่อนก่อนเลยนะ "
" ก็คุณไม่มีเหตุผลนี่ อยู่ดีดีก็ไปทำร้ายเค้า "
เขาไม่ได้สนใจ
" เจตบอกว่าเชนพาส่งโรง'บาลแล้ว อาการไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง "
กอบัวลุกขึ้น
" จะไปไหน "
" จะไปอาบน้ำ ฉันจะไปดูเพื่อนฉัน "
" เป็นห่วงมันขนาดนั้นเลย อย่าให้มันออกนอกหน้านัก ฉันไม่ชอบ "
ไม่ชอบเลยที่หญิงสาวแสดงความห่วงใยคนอื่นทั้งที่เขาก็อยู่ตรงนี้
" คุณควรมีเหตุผลกว่านี้นะ นั่นเพื่อนฉัน และเค้าต้องมาเจ็บตัวเพราะฉัน "
" งั้นผมไปด้วย "
กอบัวมองหน้าเขาเหมือนอยากจะถามว่า จะไม่ก่อเรื่
