เวลาต่อมา
พรึบ
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่หลิว"
"ค่ะ รีบๆเข้าบ้านนะ"
"ค่ะพี่ ขับรถดีๆนะคะ"
ฉันพยักหน้าตอบน้องส้มก่อนจะมองเธอที่วิ่งลงจากรถท่ามกลางฝนที่กำลังเทกระหน่ำลงมา ตอนแรกมันแค่ฝนรินแต่ตอนนี้ทั้งลมทั้งฝน แต่ถามว่าพอขับกลับได้ไหมก็พอจะได้อยู่
"ให้ตาย"
ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับตั้งใจขับรถกลับบ้านอีกครั้ง
"ไม่ได้เอาโทรศัพท์มาอีก"
เยี่ยมจริงๆ ฉันส่ายหน้าไปมาอย่างเซ็งๆหลังจากเพิ่งจะคิดได้ว่าตัวเองลืมเอาโทรศัพท์ติดตัวมาด้วย ฉันขับรถกลับมาบ้านโดยใช้เวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะตอนนี้ฝนกำลังลงแรงมากขึ้น
ฝนตกแรงราวกับพายุเข้าเลยให้ตาย
พรึบ!
"กรี๊ด!"
เอี๊ยด!!!
ฉันกรี๊ดสุดเสียงพร้อมกับเหยียบเบรกไว้ในตอนที่หมาวิ่งออกมาตัดหน้ารถในตอนที่กำลังจะถึงร้านอยู่แล้ว ดวงตาฉันเบิกกว้างพร้อมกับมองตามหมาที่วิ่งเข้าซอกตึกไปด้วยหัวใจที่กำลังเต้นแรง
เปรี้ยง!!
"ไม่นะ.."
มือที่กำลังจับพวงมาลัยในตอ
