ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะ พราวเดินไปเปิดปรากฏว่าเป็นป้าแม่บ้านที่ถือน้ำเปล่าตามขึ้นมาให้
คุณหมอยกดื่มพร้อมกินยาก่อนจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าปลดเปลื้องผ้าเช็ดตัวที่พันร่างแกร่งเอาไว้
เฮือก~
พราวตกใจรีบหันหน้าเบี่ยงหนีทันที
"อย่าแอบกลืนน้ำลายสิ" เมื่อรับรู้ถึงปฏิกิริยาคุณหมอเอ่ยแซว "รู้ว่าฉันมันหน้าตาดีแถมหุ่นดี"
"โรคจิตมากนะคะคุณหมอ"
"คิดถึงจัง"
"คิดถึงอะไรคะอยู่ด้วยกันทุกวัน"
เขานุ่งเสื้อโปโลสีขาวพร้อมกับกางเกงผ้านุ่มลายสก็ อตสีดำยิ่งทำให้ดูน่าหลงใหล
"ไม่รู้สิตอนนี้เธอ..เหมือนสิ่งที่ฉันตามหามาแสนนาน" คำพูดหมอทำให้พราวอึ้งไป ไม่ทันรู้ตัวเขาเดินก็เข้ามาใกล้ "เรามาเริ่มต้นใหม่กันนะพริ้ม"
ริมฝีปากจูบหน้าผากมนอย่างละมุน มือน้อยรีบผลักเขาออกกระเด้งตัวลุกขึ้นยืน
"มะ ไม่ได้หรอก" เสียงสั่นตอบสนอง
"ทำไม? ฉันทำทุกอย่างชัดเจน และ เลิกยุ่งกับผู้หญิงทุกคน เป็นสามีที่ดีให้แล้ว"
"ไม่
