"พี่เเกล้งหนูปะเนี่ย!!!" โฉมงามโวยวายเมื่อเห็นว่าเสือพาเธอหนีมาทางด้านหลังผับที่มีกำแพงสูง
"มึงก็ปีนสิ อย่าโง่!"
"แต่ขาหนูสั้นแค่นี้เนี่ยนะ ?"
พรึ่บ!
เขาตัดสินใจย่อตัวลงให้เธอขึ้นขี่คอเพื่อให้ปีนขึ้นกำแพงได้อย่างถนัด
"โอ๊ยยยย หนักนมไม่พอ หนัก โหนก อีก"
"ไอ้พี่บ้า!! เร็วๆสิ"
ชายหนุ่มยกตัวโฉมงามให้ปีนข้ามกำแพงไปก่อน ก่อนที่ตัวเองจะรีบกระโดดข้ามตามไป
มุมผับ
"เฮ้ออ เหนื่อยว่ะ เหมือนกูมาวิ่งไล่ซ่อนแอบอะเนอะทั้งๆที่มาแดกเหล้าแท้ๆ! แล้วทำไมมึงไม่ใช่กางเกงซ้อนวะ ใส่แต่กางเกงใน!" เสือเอ่ยถามพลางหอบหายใจถี่ๆ ด้วยอาการหอบเหนื่อย
"เอ้า! ใส่กระโปรงสวยๆ ใครเขาใส่เกงในกัน"
"ท่อนเอ็นกูเเข็งหมดแล้ว!!"
"ไอ้คนบ้ากาม แค่นี้ก็แข็ง"
"มึงพูดว่าเเค่นี้! หลีอยู่ตรงคอกูเนี่ยนะ!" น้ำเสียงของเสือฟังดูหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย เพราะท่อนเอ็นของเขามันกำลังขยายจนรู้สึกปวดหนึบ
"โอ๊ยยยยยย" เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อถูกเด็กสาวกระชากเสื้อให้เข้าไปยืนชิดหลังติดกำแพง โดยที่ทั้งคู่ยืนหันหน้าเข้าหากัน ส่งผลให้จมูกของเขาอยู่ติดกับหน้าผากของเธอที่คอยชะเง้อแอบมองผู้เป็นแม่
"ขยับเข้ามาสิ! นั่นแม่หนูยืนยู่นะ ถือไม้เรียวด้วย มาได้ไงวะเนี่ยยย!!"
ควับ!
วูบหนึ่งที่ทั้งสองหันมาสบตากัน
"เชี่ย!/เชี่ย!"
โฉมงามและเสือร้องอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบผละตัวออกจากกัน
"แล้วมึงจะให้กูหลบทำไม? แม่มึงไม่รู้จักกู"
"เออจริง555555555555"
"แรดๆแบบนี้แม่หวงด้วยเหรอวะ กูงง?"
"แม่บอกไม่ได้หวง! แต่กลัวหนูท้องแล้วผู้ชายไม่รับ"
"มึงไม่รู้จักถุงยาง หรือยาคุมเหรอ?"
"พี่คะ! ถึงหน้าหนูจะดูกร้านโลก แต่ที่จริงหนูใสๆมาก"
"ใสๆหรอ.....ไสหัวไปนะสิ! ฮ่าๆ"
"ปากเสีย!" ร่างบางจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจกับถ้อยคำร้ายกายเมื่อครู่
"เดี๋ยวกูไปส่งบ้าน พอมึงไปถึงก็อาบน้ำรีบเข้านอนก็จบละ ถ้าแม่มึงถามก็ปฎิเสธอย่างเดียว ไม่ได้จับได้คาหนังคาเขาสักหน่อย"
"ว้าววว เรื่องเหี้ยๆพี่ฉลาดจัง" ดวงตากลมโตลุกวาวเป็นประกายขึ้นมาทันที
"อีสัส! นี่คือชมเหรอ? ปะๆเร็ว" พูดจบเสือก็จับมือโฉมงามแล้วรีบพาเธอวิ่งไปยังลานจอดรถ จนเผลอลืมสาวสวยที่เรียกมาเพื่อสนองอารมณ์ไปเสียสนิท
บ้านโฉมงาม
"ขอบคุณนะพี่" โฉมงามยกมือไหว้ขอบคุณเมื่อเขาขับรถมาส่งถึงหน้าบ้าน
หมับ!
เสือเอื้อมมือมาคว้าแขนของเธอไว้
"มึงจะขอบคุณอย่างเดียวเลยเหรอ?"
"จะเอาอะไรคะ!"
"ให้กูจูบก่อน" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าทันที
ควับ! หมับ!
"อื้อออ!!" เด็กสาวง้างมือตั้งท่าจะตบเขา แต่กลับถูกคว้ามือได้ทันแล้วดึงเข้ามาจูบปิดริมฝีปากทันที
"ไอ้พี่บ้า ไอ้คนเลว" โฉมงามพยายามดีดดิ้นเพราะถูกเขาจับมือเอาไว้แน่น
"โอ๊ยยย! ทำเหมือนไม่เคย อย่างมึงเนี่ย พรุนแล้งมั้ง! ยังไม่รีบเข้าบ้านแม่มึงมาเจอสภาพแรดๆแบบนี้กูไมรู้ด้วยนะ"
ปังง!
"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" ร่างเล็กก้าวลงจากรถแล้วปิดประตูใส่เขาเสียงดัง ก่อนจะพูดใส่อย่างอวดดีแล้วรีบเดินเข้าบ้านไป
"รีบๆมาเอาคืนล่ะ! 5555555555"
ห้องโฉมงาม
"ฉิบหายๆๆๆ มีแต่ความซวย" เธอบ่นพร้อมกับรีบเปลี่ยนชุดเพื่อไม่ให้แม่ผิดสังเกต
30นาทีต่อมา
"อีโฉมงาม!! มึงไปไหนมา" เรไรตะคอกถามเด็กสาวเสียงดังลั่น
"งื้ออออ อะไรเนี่ยแม่" โฉมงามแกล้งทำเป็นงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน
"ไอ้ไก่บอกเห็นมึงแต่งตัวแรดๆไปที่ผับกูตามไปดักรอ ไม่เจอมึง"
"โอ๊ยย! หนูไปบำเพ็ญประโยชน์เก็บขยะตามชุนชนมา เหนื่อยก็เหนื่อยยังมาว่าหนูอีก"
น้ำเสียงของเธอเลิ่กลั่กอยู่ไม่น้อย พลางคิดในใจว่าพรุ่งนี้ต้องไปจัดการคนที่ฟ้องเรื่องนี้กับแม่
ไก่เป็นเด็กแถวบ้านอายุ16ปี พ่อเปิดร้านซ่อมมอไซค์ เขาเป็นเด็กแว๊นประจำหมู่บ้าน ชอบขี่มอไซค์เที่ยวในยามกลางคืน
"มึงไปเก็บขยะตอนดึกๆเนี่ยนะ อีโฉมงาม!!"
"แม่! หนูบอกแล้วไง หนูอะไม่ร่านหรอก มีไรอีกปะ?พรุ่งนี้หนูต้องไปว่ายน้ำนะ แม่ก็รู้ว่าหนูว่ายน้ำไม่เป็น ถ้าไปเข้าค่ายหนูจมน้ำตายห่าใครจะอยู่กับแม่"
"อย่าเด้อ! อีโฉมงาม อย่าให้กูจับได้นะมึง" เรไรจ้องมองลูกสาวด้วยสายตาดุดัน แล้วเดินกลับเข้าห้องไปพร้อมปิดประตูเสียงดัง
"วู้ววว เกือบไปแล้วอีโฉมงาม ชิ! แต่ถูกไอ้พี่เสือขโมยจูบอีกแล้ว ฮืออออ Nooooo" โฉมงามนอนดิ้นไปมาอยู่บนเตียง เพราะเธอทำเรื่องน่าอายกับเสือเอาไว้มาก
คอนโดนเสือ
"เหนื่อยฉิบหาย โว้ยยย เหนื่อยเหี้ยๆ!เจอมึงทีไรกูไม่ได้พักเลย อีโฉม !!!!!!!!" เสือตะโกนบ่นเสียงดังขณะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า เวลาเจอเธอทีไรเป็นต้องมีเรื่องให้เปลืองแรงทุกที