ตอนที่.7 ป่วย(ครางโคตรเพราะ)

1057 Words
หลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำ ไทม์ปาดเช็ดน้ำตาให้แสดงความห่วงใย "มาทำอะไรที่นี่" "ฮึกก กำลังจะกลับบ้านแต่ไม่รู้ว่าใครแกล้ง" "ได้ยินว่าตึกนี้ซ่อมกล้องวงจรปิดน่าเสียดายจะได้เห็นว่าใครมันนิสัยไม่ดี" "ช่างมันเถอะค่ะแต่ขอบคุณมากนะ คิดว่าจะได้นอนอยู่ในนี้ทั้งคืน" "ไม่ต้องกลัวพี่จะดูแลปีใหม่เอง" น้ำเสียงอบอุ่นพร้อมกับมือหนาที่ลูบผมยาวสลวยสีบลอนด์อย่างช้าๆ การกระทำแบบนี้ผู้หญิงคนไหนจะไม่ชอบล่ะ.. บนรถ ตืดดดด ไทม์อาสามาส่งปีใหม่กลับบ้านซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่ปฏิเสธ แต่ระหว่างนั่งบนรถก็ยืมแบตสำรองของไทม์ที่มีชาร์จมือถือจนสามารถเปิดเครื่องใช้งานได้ เป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นปรากฏว่าเป็นเพื่อนสนิท "ว่าไงทราย อ๋อ..อืมได้" ปีใหม่กดวางสายหันไปบอกไทม์ "ช่วยไปส่งตรงร้าน avenue ได้ไหมคะ พอดีเพื่อนมีธุระอยากจะนัดเจอ" "แถวนั้นมันเป็นร้านพวกสาเกอาหารญี่ปุ่นดิ" "ใช่ค่ะ" "หนุ่มก็เยอะด้วย..ไม่ไปไม่ได้เหรอ" ความหล่ออัดกระแทกส่งสายตาอ้อน ปีใหม่รีบเอียงใบหน้าหนีเพื่อหลบหลีกปฏิกิริยาเขินอายท่าทีที่เขาแสดงคล้ายจะแปลว่าหวง รถหรูแล่นมาจอดเทียบฟุตบาทข้างร้าน ปีใหม่รอให้ทรายมาถึงก่อน บรรยากาศเงียบสงัดมีเพียงเสียงเพลงที่เปิดคลอเบา "ร้องไห้จนบลัชออนจางซีดแล้วนะเรา" คำพูดเอ่ยแซวทำให้สาวสวยผู้มาดมั่นอย่างเธอรีบเปิดกระเป๋าหยิบกระจกขึ้นมาส่อง "ไม่เห็นเครื่องสำอางค์จะหลุดเลยนี่คะ..โกหก" "แค่อยากให้ส่องกระจกมองตัวเองจะได้ไม่ร้องไห้อีก ดูจากลิปสติกที่น้องเคยหยิบมาใช้แบรนด์ดังแบบนั้นไม่เสียดายแย่เหรอถ้ามันเลอะเปื้อนน้ำตา" "พี่ถามรู้ใจผู้หญิงดีจังเลยนะคะแถมเอาใจเก่ง" ปีใหม่หันกลับมาใบหน้าเธอยังคงงดงามแม้จะผ่านคราบน้ำตาที่ร้องไห้ คนตัวสูงอดใจไม่ไหวโน้มเอียงเข้าไปใกล้ ใกล้จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอม ริมฝีปากทั้งสองคนห่างกันเพียงคืบ ติก' ทว่า..เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นซะก่อนจึงทำให้สติของปีใหม่กลับมารีบผละตัวถอย เป็นจังหวะเดียวกับที่ทรายโทรเข้ามาบอกว่าถึงร้านที่นัดหมาย "ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาส่งและขอบคุณที่ช่วย ไว้มีโอกาสจะตอบแทนพี่นะ" ปีใหม่ยิ้มหวานจนลักยิ้มของเธอบุ๋มเข้าข้างแก้มอย่างน่ารักก่อนจะลงจากรถเดินไป เสียงถอนหายใจของไทม์เนื่องจากเสียดายที่พลาดโอกาส เขาหยิบโทรศัพท์เจ้าปัญหาขึ้นมา . . (พี่ไทม์ว่างไหมคะหนูทำการบ้านข้อนี้ไม่ได้) นิวเยียร์ ส่งข้อความมาซึ่งนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ไทม์จ้องมองด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนจะรีบขับรถกลับคอนโดและตั้งโทรศัพท์เพื่อ video Call "ว่าไงพอดีพี่ไปส่งเพื่อนมาก็เลยกลับช้านิดหน่อย" ภาพหน้าจอแสดงให้เห็นเด็กหญิงวัยน่ารักใส่ชุดนอนแขนยาวลายสตรอว์เบอรี่ "อาบน้ำไวจังยังไม่มืดค่ำเลยนะ" (หนูไม่ค่อยสบายค่ะ เนยทำก๊อกน้ำโรงเรียนแตกและกลัวคุณครูดุหนูก็เลยต้องไปซ่อมสุดท้ายก็เปียกปอน ฮัทเช้ย! ฮึบ ก็เลยเป็นหวัด) "รักตัวเองให้มากกว่านี้หน่อยสิอย่ามัวแต่รักคนรอบข้างจนเกินไป มันไม่เป็นผลดีรู้ไหม" (ขอบคุณนะคะถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มทำการบ้านกันเลย หนูไม่อยากรบกวนเวลาของพี่ไทม์มาก) "รบกวนที่ไหนกันสำหรับนิวเยีอร์พี่เต็มใจ" ปกติไทม์ไม่ได้มีนิสัยที่ชอบคุยกับผู้หญิงไปทั่ว เขามีเป้าหมายเลือกสรรก่อนเสมอ และไม่ได้ชอบเด็กมัธยมซื่อใสแบบนี้ แต่ประเด็นคือ..นิวเยียร์กลายเป็นข้อยกเว้น คงเป็นเพราะมีบางอย่างที่สร้างแรงดึงดูดจนทำให้กลายเป็นสิ่งที่น่าทะนุถนอม และ ทำให้เขา เฝ้ารอคอย เวลา 20.20น. หน้าจอโทรศัพท์ถูกปิด นิวเยียร์รู้สึกไม่สบายเธอจึงทำการบ้านได้เพียงไม่กี่บทเท่านั้น ณ. บ้านหลังใหญ่ที่ดูเงียบงัน ไม่มีใครนอกจากแม่บ้านที่อยู่ร่วมด้วย แต่เพราะนิสัยขี้เกรงใจเด็กหญิงจึงไม่รบกวนแม้ตัวเองจะไม่สบายมาก ก๊อก ก๊อก "คุณหนูคะนี่ใช่ของที่สั่งหรือเปล่า" แม่บ้านเคาะประตูพร้อมกับยื่นกล่องให้ "เมื่อกี้มีพนักงานขนส่งสีเขียวเขามากดกริ่งแล้วให้เซ็นรับ ถ้าไม่ใช่ของคุณหนูก็อย่าแกะนะคะกลัวจะเป็นมิจฉาชีพ" "อาจจะใช่มั้งคะ..เพราะว่าหนูเพิ่งสั่งของไปเมื่อวานนี้เอง พวกของใช้ทำรายงาน" "อ๋อออ ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายค่ะ มีอะไรก็เรียกป้านะคะ" "ขอบคุณค่ะ" เด็กหญิงรับกล่องมาแบบงงๆ คิดว่าเป็นของที่สั่งจากเว็บซื้อออนไลน์ก่อนจะหยิบคัตเตอร์สีชมพูบนโต๊ะคอมพิวเตอร์มากรีดเพื่อดูของภายใน "หืมมม" กลับกลายเป็นถุงยาและตุ๊กตากระต่ายสีขาว "อะไรเนี่ย" หลังจากหยิบมาเรียงรายบนโต๊ะก็พบกระดาษโน๊ตที่ซ่อนอยู่ด้านล่างสุด นิวเยียร์หยิบขึ้นมาอ่านด้วยหัวใจเต้นรัวแทบจะหยุด )) กินยาพักผ่อนนะเด็กดีจะได้หายไวๆ พี่ไปดูแลไม่ได้แต่ส่งใจไปนะครับ ? ไทม์ (( ความรู้สึกนี้ทำให้เด็กไร้เดียงสาอย่างนิวเยียร์หน้าชา หัวใจเธอเต้นราวกับว่ามีความสุขมาก ไม่รู้เพราะความบังเอิญหรือโชคชะตา แต่เขากลายเป็นคนครอบครองหัวใจโดยไม่รู้ตัว ผับDDD "ไอ้ไทม์มึงจะปิดจ๊อบน้องปีใหม่เมื่อไหร่?" เฮงที่วางแก้วเหล้าเอ่ยถาม "กูรู้สึกว่ามึงใช้เวลานานกว่าคนอื่นเลยนะ" "ไม่นานนี้หรอกเชื่อเถอะปล่อยให้เล่นตัวไปก่อน" "มึงชอบสินะพวกยากๆ ไอ้คนซาดิสม์" "มันน่าตื่นเต้นจะตาย รู้อะไรไหม..พวกผู้หญิงที่มีจริตจะก้านตอนโดนฟาดแม่งครางโคตรเพราะ หึ"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD