ถึงจะลำบากในการตัดสินใจ แต่เด็กไร้เดียงสาอย่างเธอก็เหมือนผ้าขาวที่หากใครแต่งแต้มสีอะไรก็กลายเป็นเช่นนั้น
เช้าวันอังคาร
"คุณแม่เพิ่งกลับมาจะไปอีกแล้วหรือคะ" นิวเยียร์เอ่ยถาม "ยังไม่ทันได้หายคิดถึงเลย"
"โธ่ เด็กดีของแม่ ขอโทษด้วยนะที่ไม่ค่อยมีเวลาให้แต่ตอนนี้ธุรกิจของคุณพ่อกำลังไปได้สวยแม่ต้องเข้าไปช่วย"
"หนูเข้าใจค่ะ แค่รู้สึกว่าช่วงนี้เราไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกัน"
"แม่ไม่อยู่มีอะไรก็ปรึกษาปีใหม่สิ"
มือนวลของแม่ลูบแก้มใส พี่สาวที่วันนี้ดูแต่งตัวจัดเต็มเดินลงมาได้ยินก็รีบโต้ตอบ
"โตขนาดนี้แล้วถ้ายังดูแลตัวเองไม่ได้ก็ไม่รู้จะพูดยังไง" ปีใหม่วางกระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่ แม่จดจ้อง
"ซื้อกระเป๋าอีกแล้วเหรอ"
"ใช่ค่ะ คุณแม่ว่าสวยไหม เนี่ยเป็นของ.."
"ทำไมใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายดูน้องเป็นตัวอย่างบ้างสินิวเยียร์ไม่เคยมาขอเงินซื้อนู่นซื้อนี่"
บทสนทนาจบลงเพียงเท่านั้นปีใหม่ตักข้าวต้มกุ้งเข้าปากด้วยควา
