ถนนซอกแยก
"บ้าเอ๊ยยย!" ปีใหม่สบถดัง "ทำไมไม่รับโทรศัพท์วะ"
"เอ่อ เขาอาจจะเผลอหลับไง กูเรียกรถที่อู่มาลากแล้วเรากลับกันเถอะ"
"กูค้างบ้านมึงนะ! เบื่อ หงุดหงิด"
นับว่าเป็นโชคดีที่ปีใหม่ไม่ได้กลับบ้านเพราะนิวเยียร์เองก็ค้างที่คอนโดของไทม์
เช้าวันต่อมา
ปีใหม่มาเรียนตามปกติ ขณะกำลังจะย่างก้าวเข้าตึกคณะก็ปรากฏผู้ชายตัวสูงหน้าตาหล่อเหลายืนรอ เขาตรงดิ่งมาหาทันที
"ขอโทษนะที่เมื่อคืนพี่ไม่ได้รับโทรศัพท์" ไทม์พูดเสียงเรียบ
"ค่ะ ไม่เป็นไรก็แค่เกิดเหตุฉุกเฉินนิดหน่อยต่อไปฉันคงไม่โทรหาแล้ว"
"พี่ไม่ค่อยสบายกินยาพาราไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน"
"อะไรคะ.."
เขายื่นกระเป๋ามาให้ ซึ่งแน่นอนว่าเป็นแบร์นเนมสุดหรูหราคอลเลกชันใหม่
"เหอะ พี่คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงินหรือไง?" น้ำเสียงประชดพร้อมแววตาไม่ชอบใจ
"เปล่าครับพี่ซื้อให้ด้วยใจต่างหาก"
"ก็ได้ฉันจะรับไว้ค่ะ ชดใช้ที่พี่ไม่ทำตามสัญญา"
