ทุกความปวดร้าวถาโถมอีกครั้ง นิวเยียร์โทรนัดเนยออกมาที่ร้านขนมประจำ นั่งอยู่มุมด้านในร้องไห้กระซิก
"แล้วจะเอายังไง" เนยยื่นทิชชู่ให้
"เรารักพี่ไทม์เราไม่อยากเลิก"
"เข้าใจแต่ว่า..เขาเจ้าชู้มากชนิดที่เราตามไม่ทันและไม่รู้เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีกเมื่อไหร่"
"ตะ แต่..พี่ไทม์ก็มีแฟนคนเดียวก็คือเราไง"
"แล้วคนอื่นล่ะ? ที่ไม่เรียกแฟนแต่ความสัมพันธ์ต่างจากเธอตรงไหน แล้วรู้ได้ยังไงว่าเขามีแค่เธอคนเดียวเป็นแฟน"
คำพูดเสียดแทงแต่คือความจริง แม้เนยจะพยายามปลอบเตือนสติเพื่อนแต่เพราะว่าความรักที่มีเต็มเปี่ยมทำให้นิวเยียร์เลือกที่จะแกล้งโง่
ทุกวันผ่านไปอย่างปกติ ซึ่งวันนี้มหาวิทยาลัยมีแข่งขันกีฬาไทม์เป็นตัวแทนลงแข่งบาส
กรี๊ดดดด
'พี่ไทม์ สู้ๆ'
'หล่อจังคนอะไรดูดี'
'ชอบพี่นะคะ อร๊ายย'
เสียงโห่ร้องเชียร์ดังก้อง นิวเยียร์นั่งมองเธอส่งยิ้มหวานโบกมือให้ แต่กีฬาย่อมมีผิดพลาด เขาพลาดท่าถูกชนกระเด็นจนบาด
