~(SIV SITHER VILLAVERDE POV)
Muli ko siyang pinagmasdan habang mahimbing siyang natutulog. Mabigat pa rin ang dibdib ko dahil alam ko na nalulungkot siya.
Alam ko ang nararamdaman niya dahil ganoon rin ang nararamdaman ko noon kay Uncle Oliver. Parati kong tinatanong sa sarili ko kung bakit niya ginagawa iyon sa akin. Akala ko noon, ang pamilya dapat ang unang magtutulungan pero hindi... minsan ang ibang tao pa ang handang tumulong at magbuwis ng buhay para sa'yo.
Hindi ko binitiwan ang kamay niya pero paggising ko wala na naman siya sa higaan niya. Psh, bakit ba hindi mapakali ang babaeng 'yon? Lagi na lang siyang kung saan-saan nagpupunta.
Agad din akong umalis ng silid nito at sinubukang hanapin siya sa labas. Hindi naman ako nakaramdam ng kaba katulad ng una dahil baka nagpapahangi
