จูเต๋อเดินกลับเข้ามาร่วมหารือกับคนด้านในอีกครั้ง เป็นอย่างที่บิดาบอก แม้จะไม่ได้ครอบครองแต่ได้คอยช่วยเหลือนางอยู่ห่างๆ เขาก็ดีใจแล้ว ก่อนจะนั่งลงข้างเป่ยซูและจางลู่ ซึ่งยามนี้กำลังตั้งใจฟังผู้เป็นนาย
“พี่คงต้องเพิ่มคนมาดูแลที่นี่อีก หากพี่ห้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริง คงไม่ปล่อยคนที่ขัดขวางแผนการณ์เป็นแน่” น้ำเสียงของแม่ทัพนั้นดูเป็นกังวลมาก
“น่าแปลกนะเพคะ เหตุใดเขาถึงได้เข้ามายุ่งเรื่องนี้”
“นั่นสิ ปกติจงรุ่ยไม่เคยเข้ามายุ่งวุ่นวายในราชสำนัก แต่นี่กลับอาสาสืบคดีให้อีก” ฟูหรงออกความคิดเห็น
“หรือเรื่องที่เราสืบก่อนนี้จะเป็นจริงขอรับ” จางลู่เอ่ยขึ้น เพราะเมื่อปีที่แล้วเขาตามสืบเรื่องของอ๋องสี่ จนได้รู้ว่าอีกฝ่ายเข้านอกออกในเรือนนอกเมืองของอ๋องผู้น้องตลอด เว้นระยะก็แค่ช่วงทำศึกเพราะอ๋องสี่จะนำทัพไปเอง
“ก่อนนั้นจงไห่ก่อเรื่องวุ่นวายให้เจ้าไม่หยุดหย่อน นี่ถ้าหากเขาไม่บาดเจ็บจนต้องนอน
