"คุยกันก่อน" ฉันเดินไปคว้าแขนเขาไว้ แต่เขาก็ไม่สนใจอยู่ดี
"...."
"มันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดนะ" ครั้งนี้ฉันเดินไปขว้างหน้าเพื่ออธิบาย แต่ก็เช่นเดิม เขาเดินเลี่ยงผ่านฉันไป
สวบ!
"ขอโทษ ฮืออ" ฉันสวมกอดเขาจากด้านหลัง เอ่ยขอโทษทั้งน้ำตา
"...." เขายืนนิ่งให้ฉันกอด แต่ยังไม่พูดอะไร ฉันจึงเดินอ้อมไปกอดด้านหน้า มองสบตาคมที่มองฉันด้วยสายตาว่างเปล่า
"พีเป็นแฟนเก่า แต่เราไม่ได้นัดเจอกันนะ" ฉันเริ่มอธิบาย
"เหอะ!" ขากระตุกยิ้มเหยียดไม่เชื่อสิ่งที่ฉันพูด
"จริงๆ แก้มใสไม่ได้นัดเจอเขา" ฉันบอกทั้งส่ายหัว ปากก็เบะจะร้องไห้ตลอดเวลา ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงได้อยากร้องไห้ตลอดเวลาแบบนี้ หรือเพราะกลัว กลัวว่าจะเสียคนตรงหน้าไป
"แล้วเธอไปโรงแรมทำไม" เขาถามเสียงเข้ม โทนเสียงแตกต่างจากเมื่อก่อน
"ไปตรวจโรงแรม ที่นั่นเป็นเครือของที่บ้าน"
"...."
"จริงๆ นะไม่ได้โกหก" ฉันบอกเมื่อเขาเงียบเหมือนไม่เชื่อ
"..."
"พอไ
