“แล้วไอ้พวกปากปีจอที่แซวคุณนาย นายมาบอกฉันด้วยเดี๋ยวจะไล่ออกให้หมด”
“ฮะ...เอาจริงเหรอวะ”
“จริง!”
ยศวีต้องรีบไปประกาศข่าวนี้ให้รู้กันทั่วหากยังไม่อยากหางานใหม่ ท่าทีขึงขังของพ่อเลี้ยงตฤณนั้นเดาอารมณ์ไม่ออก ไหนบอกได้รัวลิ้นกับเมียไหงมาวีนใส่คนทั้งไร่หว่า
เขาเคลียร์งานจวบจนเย็น แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววคนรักเข้ามาหาที่ออฟฟิศจำต้องเดินออกไปตาม
“หมอ...เห็นเมียฉันไหม”
“หนีกลับไปนานแล้ว ไม่ได้บอกหรือไง” ยศวีคิดว่าจะตั้งวงกับพ่ออุ้ยจึงยังไม่กลับ
“ฮะ...กลับแล้ว” เธอคิดจะหนีหน้าเขาไปถึงไหน สุดท้ายก็นอนด้วยกันอยู่ดี
“เดี๋ยว...ไอ้ตฤณรีบไปไหนสักเป๊กสองเป๊กไหม ไหนบอกสูตรใหม่ของพ่ออุ้ยเด็ดไง”
“ไปหาเมียโว้ย คิดถึงเมีย” คนที่ติดเมียรีบตามกลับบ้านทันที แต่เมื่อมาถึงก็มีอาหารตั้งอยู่บนโต๊ะส่วนร่างของเมียสาวหายไปอีกแล้ว
“ป้าครับ คุณนายล่ะครับ”
“ขึ้นไปนอนแล้วค่ะ วันนี้ขอข้าวต้มเห็นบ่นปวดหัวบ้า
