รุ่งอรุณแปลกใจมากที่เข้ามาที่ห้องของวาดดาวที่ตนเองจัดหาไว้ให้น้องสาวอยู่แล้วไม่พบวาดดาว จะติดต่อก็ไม่ได้เพราะว่าโทรศัพท์มือถือของวาดดาวก็อยู่ในห้อง บนเคาน์เตอร์ครัวมีแก้วน้ำชาที่ถุงชาแห้งกรอบข้างในบ่งบอกว่ามันถูกทิ้งไว้นานเกินหนึ่งวัน หญิงสาวนิ่วหน้า มันไม่ใช่วิสัยของวาดดาวที่ทำข้าวของเลอะไว้อย่างนี้ และก็ไม่เคยสักครั้งที่วาดดาวจะทิ้งโทรศัพท์ได้
“โดนลักพาตัวไปหรือเปล่านี่” หล่อนพึมพำกับคนร่างสูงที่มาอเมริกาพร้อมๆ กับหล่อน และเป็นป๋าออกค่าใช้จ่ายและเดินเรื่องทุกอย่างให้โดยไม่ต้องกังวลอะไร จนหล่อนคิดว่าการมีใครให้พึ่งพามันดีอย่างนี้นี่เอง
“ดีแล้วล่ะที่เลิกเป็นหมอ มาเขียนนิยายท่าทางจะรวย ช่างจินตนาการเหลือเกินนะคุณ” เขาตอบกลับมา จากนั้นจึงได้ค้อนจากคนเลิกเป็นหมอมาเป็นกระบุงโกย...
หญิงสาวกดโทรศัพท์มือถือของวาดดาว โทรหาพฤกษ์ ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกันที่พฤกษ์ วาดดาว พริมากำลังนั่งทานอาหารอิตาล
