EP.5 ถังทองคะนองใจ (ผัวร่วม)
1084 Words
พักพิงไม่รอช้าเธอคลานขึ้นไปบนเตียงพยามถอดกางเกงขายาวทั้งคู่ออกมททันทีเหลือเพียงกางเกงใน
ปึ๋ง
"ฮุกกก" ทันทีลำใหญ่ของทินก็เด้งผงาดตั้งลำ "โอโห้..แทบจะฆ่าคนตายได้เลยนะเนี่ยใหญ่โคตร!!"
สาวสะบัดหน้าทันทีก่อนจะหันไปหาฝั่งขวาบ้าง เธอสนแค่เรื่องเงินจึงไม่ทันได้ถามชื่อนาม แต่ก็สังเกตที่สร้อยคอก่อนจะคว้าขึ้นมาอ่าน Dark "ดาร์ค"
เธออมยิ้มขำคิดว่าคนอะไรชื่อแปลกดี แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรใจเริ่มเต้นถี่เมื่อบางอย่างกำลังดันที่ต้นขาพร้อมกระตุกหงึก
"ฮุกกก" ดวงตาเบิกกว้างโตอีกครั้ง เมื่อท่อนลำดาร์คตั้งชี้เด่ "อื้อหือ..ถ้าเอาเข้าไปคงตาเหลือกตากลอกเหลือแค่ตาขาวแน่นอน อะไรจะยาวขนาดนี้!!"
คิ้วบางขมวดจ้องหน้าไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดี..
"คิดไม่ออกบอกกูเกิ้ล" ทันทีสมองฉลาดก็แอบหยิบโทรศัพท์ของดาร์คขึ้นมา "สแกนใบหน้า"
จอสีฟ้าเปิดสว่างเข้าทาง พักพิงรีบกดเข้าช่องค้นหาแล้วพิมพ์ว่า 'วิธีเสียซิงให้เจ็บน้อยที่สุด'
เธอนั่งศึกษาสักครู่ก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้า จ้องมองทั้งสองคนสลับไปมา ก่อนจะเงื้อมมือไปจับหว่างขาทั้งสองคน
เช้าต่อมา
วันเสาร์ที่พระอาทิตย์แจ่มใส พร้อมอุณหภูมิปกติสุขบรรยากาศดี
"เชี่ย!!"
"เชี่ย!!"
เมื่อหนุ่มๆ ตื่นขึ้นมาพร้อมกันพอดีจึงรีบกระเด้งตัวหนีอย่างตกใจ พวกเขามองซ้ายขวาพร้อมเปิดใต้ผ้าห่มเห็นว่าเหลือไว้เพียงกางเกงใน
"อะไรวะเนี่ย" ดาร์คพึมพำใช้กำปั้นทุบท้ายทอยก่อนจะหันไปสาดเสียงใส่ "ไอ้ทินมึงข่มขืนกูเหรอ"
"สองทีมันส์ไหมล่ะ..ถุ้ย!! แค่หน้ามึงยังไม่อยากจะมอง"
"แล้วมึงมานอนกับกูได้ยังไง"
สิ้นเสียงสองหนุ่มก็มองไปรอบข้าง พบเพียงความอ้างว้าง แต่สักพักประตูห้องน้ำก็เลื่อนเปิดออกมา
"พะ พวกพี่ตื่นกันแล้วสินะคะ" พักพิงเดินก้มหน้าก้มตา ทั้งคู่จึงตวาดถามพร้อมเพรียงกัน
"ใครวะ..!!"
พักพิงเล่าเหตุการณ์ให้ฟังพร้อมกับร้องไห้กระซิกนั่งปลายเตียง
"ฮึกกก~ พวกพี่เปิดบริสุทธิ์หนูแล้ว ต้องรับผิดชอบนะคะ"
"กูไม่รับ! ให้มีเมียคนเดียวกับมัน กูกลั้นใจตายยังง่ายกว่าเลย"
"กูก็ไม่รับ!! ให้มาใช้ผู้หญิงร่วมกัน กูตัดท่อนแล้วหั่นให้เป็ดแดกยังดีกว่าอีก"
"!!!!"
บรรยากาศแน่นิ่งเมื่อคำพูดแววตาบ่งบอกความเกลียดชัง พักพิงอึ้งไปชั่วขณะก่อนจะพึมพำ
"สงสัยตอนก้าวเท้าออกจากบ้านลืมดูฤกษ์ดูวัน 'โคตรจะซวย' เลยค่ะ"
"พูดเหี้ยอะไรเนี่ย" ทินเนอร์เอ่ยถาม
"เออ! บ่นอะไรของมึงวะแม่ง" ดาร์คพูดเสริม
ก่อนที่ทั้งสองหนุ่มจะสบตากันแล้วสะบัดหน้าหันหนีคนละที่จนคอแทบจะเคล็ด
"ไม่รู้แหละยังไงพวกพี่ต้องรับผิดชอบ..เราแต่งงานกันนะคะ" รอยยิ้มหวานของพักพิงเอื้อนเอ่ยพร้อมโปรยเสน่ห์
บรื้นนนน
รถหรูจากไหนไม่รู้แล่นมาด้วยความเร็วเต็มที่ ทั้งสองคนแยกย้ายกันกลับทันทีโดยทิ้งเพียงเงินให้พักพิง
"ขอบคุณโชคชะตา..อะไรวะเนี่ย" พักพิงกำเงินแน่นสะบัดหน้าไปมา "เซ็งโว้ย!!!"
หลังจากนั้นพักพิงก็ล้มเลิกแผนการนี้ เธอพยามค้นหาวิธีเพื่อให้ได้เงินจำนวนเยอะ จนกระทั่งเวลาล่วงเลย เปิดเทอม
-มหาวิทยาลัยเอกชน-
"กรี๊ดดดด~เราสอบติด!!" มิ้งกระโดดโลดเต้นเกาะเเขนพักพิง "พักพิงติวเข้มจนเราเก่งเลย"
"มิ้งตั้งใจอ่านหนังสือเองต่างหาก รางวัลของคนขยันไง"
"อิอิ ยังไงก็ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรมิ้งช่วยเราไว้ตั้งเยอะ"
หลังจากนั้นสองสาวก็ก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัยเต็มตัว โดยที่มิ้งมักพาพักพิงไปทำงานพิเศษที่ร้านอาหารด้วยจึงพอมีเงินใช้จ่ายส่วนตัว
บาทเดียวดูเพลินอะไรไม่เกินเมียงู~~
เสียงปรบมือรับน้องใต้คณะพักพิงกับมิ้งมาร่วมกิจกรรมตามธรรมเนียม
"สวัสดีน้องปีหนึ่งที่น่ารัก พี่เป็นประธานคณะขอยินดีต้อนรับสู่คณะบริหารครับ"
"เย้!"
รุ่นพี่ต่างแจกแจงการเรียนรู้อื่นให้ โดยที่สักพักจะถูกทำลายด้วยจากสิ่งที่ผู้หญิงหลายคนปรารถนานั่นคือ..
"กรี๊ดดดด หล่อลาก"
"เท่ดุเดือดขาดใจ"
สี่หนุ่มเดินเรียงกันเข้ามาใกล้เพื่อรับน้องช่วยรุ่นพี่ปีสี่เพราะพวกเขารวยและมีอำนาจ ไม่มีใครท้วงติงการมาเข้ากิจกรรมสายได้
"ฉิบหาย!!" พักพิงแทบจะมุดหน้าหนี ก่อนที่มิ้งจะเอ่ยถามสงสัย
"เป็นอะไร.."
"ปะ เปล่า"
"แล้วเธอหลบอะไร"
"เปล่า"
ต๊บบ
"นักศึกษาแถวสามสองคนที่คุยกันลุกขึ้นยืนครับ" เสียงตะโกนดังพร้อมทุบไม้แล้วชี้ตรงไป "จะลุกยืนหรือให้พี่ไปอุ้ม.."
ทุกสายตาจับจ้องมองทันที ปรากฏว่าเป็นพักพิงกับมิ้งนั่นเอง
"เชี่ย.."
"แม่ง.."
เมื่อสองสาวยืนขึ้นตามคำสั่งทินกับดาร์คก็สบถพึมพำ พวกเขาจำหน้าสาวน้อยวันนั้นไม่เคยลืม คนที่พวกเขาร่วมกันเป็นผัวในม่านรูด
เพราะอยู่ต่อหน้าคนอื่นมากมายสองหนุ่มจึงคีบลุคเท่ ไม่ค่อยทะเลาะกันมากเท่าไหร่ แต่ตอนนี้พักพิงกลับกลายเป็นสิ่งเดียวที่ตามมากวนใจของทั้งคู่เฉกเช่นเดียวกัน
เวลาพักกิจกรรม
"น...หนูยังยืนยันคำเดิมว่าพวกพี่ให้รับผิดชอบ" สาวน้อยยังคงเรียกร้องเมื่อได้รับรู้ว่าพวกเขารวยมากขนาดไหน
สองคนต่างตวัดสายตาเลวร้ายใส่ ในขณะที่เรียกเธอมาคุยส่วนตัวหลังตึก
"อยากมีผัวจนตัวสั่น"
"อายุแค่นี้ร่านมากเลยนะ"
"ตัวก็เล็กแต่นมใช้ได้"
"ช่วงบนดีช่วงล่างจะฟิตเหรอวะตอนเอาไม่เห็นรู้สึกอะไร"
ดาร์คพูดสลับกับทินไปมาพร้อมกวาดสายตาจับจ้องร่างกายเธอ พักพิงยกมือขึ้นมาปิดส่วนสำคัญก่อนจะเริ่มตอบโต้ฉับพลัน
"พวกพี่มันบ้า โรคจิต จิตใจหยาบคาย หน้าตาดีแต่นิสัยแย่" เสียงเล็กตวาดลั่นและเพิ่มเลเวลเสียงดังขึ้น "ไอ้พวก..อื้ออออ"
หมึบ!
สองหนุ่มพุ่งไปปิดปากแล้วลากตัวเล็กผลักปลิวติดเสา ก่อนที่เสียงจากด้านหลังจะตะโกนถาม
"พวกมึงสองตัวทำห่าอะไรรุ่นน้องเนี่ย.."
"!!!"
"!!!"
- Writer
