ห้อง พักพิง
"ใครตายวะเนี่ย.." พักพิงหยิบมือถือขึ้นมาบนหน้าจอมีทั้งสายไม่ได้รับและไลน์รัวๆ "เป็นบ้ากันเหรอ"
ติก ติก
สาวน้อยไม่สนใจเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะต้มมาม่ากินอย่างอร่อย ปล่อยให้สองหนุ่มรอคอยทั้งโทรทั้งไลน์สลับกันทั้งคืน
วันอาทิตย์
"เราต้องหางานทำเพิ่มด้วยกว่าจะสิ้นเดือนได้เงินจากพวกคนรวยจะเอาอะไรกิน" วันนี้พักพิงเดินตามหางานตามถนน
ติ้งต๊อง
"มาสมัครงานค่ะเห็นป้ายประกาศ" สาวน้อยดีใจหอบเอกสารไว้อ้อมอกเข้ามาร้านชานมไข่มุก
"ไม่รับ"
"____"
"เด็กเหลือขอ"
เสียงตวาดคล้ายคนรู้จักพอหันขวับก็คือรุ่นพี่คณะ ฟ้าลดาเธอยืนแสยะยิ้มกว้าง
"มาทำไมอีเด็กปีหนึ่ง"
"หนูแค่มาสมัครงานเสริมไม่ได้อยากมีเรื่องกับใคร"
"นี่ร้านฉัน ชามุก แห่งใหม่ของฉันที่รวมทุกรสชาติเอาไว้"
"พี่รับสมัครพนักงานหนูเห็นป้าย"
"กราบสิแล้วจะรับ"
สายตาเย้ยหยันทำพักพิงไม่พอใจ แต่เธอไม่อยากโต้เถียงอะไรจำใจเดินออกไป แต่ก่
