"คุณพ่อคุณแม่ไปต่างจังหวัดหนูเหงามากทำไมพี่มิ้งไม่ไปเที่ยวหาบ้างล่ะคะ"
"คือว่าพี่.."
"วันนี้เราไปทำขนมลูกชุบกันไหมหนูให้ป้าใจเตรียมของไว้เรียบร้อยแล้วนะคะ"
"พี่ชายใช้ให้เรามาใช่ไหมล่ะ.."
"เปล่านะคะแต่ว่าหนูเองที่บิกคะยั้นคะยอให้พี่โขนพามาหาพี่มิ้ง เขาบอกว่าพี่งอนนิดหน่อยเลยไม่ได้คุยกัน"
ใบหน้ายิ้มแย้มของเด็กน้อยที่มองเธอแววตาเปร่งประกายกำลังส่งสายตาออดอ้อน
"แต่ถ้าพี่มิ้งไม่ไปก็ไม่เป็นไรค่ะ..เดี๋ยวหนูทำเองก็ได้พี่โขนเป็นผู้ชายเขาก็เลยไม่ชอบเวลาที่ผู้หญิงอยากทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ นาน"
"ตกลงนะงั้นเดี๋ยวเย็นนี้พี่จะไปทำลูกชุบด้วย"
"เย้! พี่มิ้งใจดีที่สุดในโลกเลย"
มุมเสา
"YES!!!" โขนกำหมัดพูดสบถอย่างดีใจก่อนจะหันหน้ามาอีกฝั่ง "เชี่ย ฉิบหาย!! ไอ้สองตัวบาทมาทำไร"
"แผนตื้นๆ ใช้ง้อมาน้อง" ทินเนอร์พูดเย้ยตามมาด้วยดาร์ค รัม "กระจอกว่ะ!"
โขนไม่สนใจคำพูดของสองหนุ่มที่หลบอยู่มุมเสาและทั้งหมดจ้อง
