เพียงขวัญยืนมองตัวเองในกระจกภายในห้องน้ำ ในช่วงเช้าหลังจากตื่นนอน จากอ้อมกอดอบอุ่นของผู้เป็นสามี ที่โอบกอดเธอไว้ตลอดทั้งค่ำคืน อีกทั้งยังรู้สึกตัวตื่นพร้อมกันกับเธอในเช้าวันนี้
เมื่อคิดไปถึงช่วงเวลาที่เพิ่งผ่านพ้นมา รอยยิ้มก็ประดับบนใบหน้า ริ้วแดงระเรื่อพาดผ่านบนแก้มทั้งสองข้าง
"ตื่นแล้วเหรอครับ" นั่นคือประโยคแรกที่รเมศเอ่ยทักทาย หลังจากที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมา
"ค่ะ"
สิ้นเสียงตอบรับ เรียวปากหยักก็ประทับลงบนกลีบปากของเพียงขวัญในทันที ดวงตาที่ยังสะลึมสะลือเบิกกว้างขึ้น ทว่าเพียงครู่เดียวก็หลับพริ้มลงเช่นเดิม เพราะเคลิบเคลิ้มในรสจุมพิตแสนหวานที่รเมศมอบให้
"มอนิ่งคิสครับ" เสียงทุ้มดังชิดเรียวปากอิ่ม ก่อนความนุ่มชื้นของริมฝีปากรเมศ จะกดลงมาแนบแน่นอีกครั้ง โดยไม่มีการรุกล้ำเข้ามาด้านในเหมือนในตอนแรก ก่อนที่รเมศจะลงจากเตียงนอนเข้าห้องน้ำไป
ทิ้งให้เพียงขวัญนอนยิ้มมองเพดานอยู่เช่นนั้น จนชายหนุ่ม
