‘ลิลลี่ปวดหัว นอนแล้ว พรุ่งนี้จะโทรหาค่ะ’
“คุณดีแลน... ทำแบบนี้ทำไมคะ”
“ฉันทำอะไร”
เขาถามหน้าตาย และนำรถสปอร์ตราคาแพงกลับขึ้นสู่ท้องถนนอีกครั้ง
“ก็ส่งข้อความไปหาพี่โจ”
เสียงหัวเราะในลำคอแกร่งดังขึ้นพร้อมๆ กับคำตอบน่าหมั่นไส้
“ฉันหิวข้าว และต้องการคนนั่งทานเป็นเพื่อน ชัดเจนไหม”
“หิวข้าว?”
เขาพยักหน้ารับ หันกลับมามองหน้าหล่อนชั่วขณะ
“ใช่... ฉันไม่ชินกับการนั่งทานคนเดียว ก็อย่างที่เธอรู้ ทุกมื้อของฉันจะมีสาวสวยนั่งข้างๆ คอยเอาอกเอาใจฉันเสมอ”
“แต่ลิลลี่... ไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นของคุณนะคะ”
เขาหัวเราะอีก และมันก็ทำให้หล่อนหน้าแดงก่ำ ทั้งอับอายและโกรธกรุ่น
“เธอไม่มีทางใช่ผู้หญิงของฉันหรอก เพราะผู้หญิงของฉันทุกคน หน้าอกต้องคัพC ไม่ใช่แบนเป็นไม้กระดานแบบเธอ”
ทั้งเจ็บทั้งอายจนต้องเมินหน้าหนี
“และเธอก็สวยยังไม่ได้ครึ่ง ผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดของฉันเลย”
หัวใจไม่รักดีกรีดร้องโหยหวนด้วยควา
