" เป็นเพราะท่านอ๋องยังไม่รู้จักองค์หญิงดีต่างหากละพะย่ะค่ะ หากทรงไม่ยินดีที่จะอยู่แม้ความตายก็รั้งไม่ได้ "
อ๋องฟู่จินเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เงียบไป ไป่หยาจึงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
" กระหม่อมรักองค์หญิงมาตั้งแต่ทรงพระเยาว์ สิ่งใดที่จะทำให้องค์หญิงมีความสุขกระหม่อมจะทำ เมื่ออยู่ที่นี่แล้วเป็นทุกข์ กระหม่อมก็จะพาองค์หญิงกลับแคว้นต้าเว่ย "
" ข้าจะทำให้เหม่ยอิงกลับมามีความสุขที่อยู่ที่นี่ "
" ถ้าเช่นนั้นกระหม่อมก็ขอฝากองค์หญิงด้วยนะพะยะค่ะ หากกลับมาแล้วองค์หญิงไม่ยินดีที่จะอยู่ที่นี่ กระหม่อมจะพาองค์หญิงไปเอง "
" เจ้าไม่มีทางได้พาชายาข้ากลับไปเป็นแน่ ข้าจะทำให้ชายาข้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมให้จงได้ "
ไป่หยายิ้มออกมา แม้ตนจะอยากให้องค์หญิงมีใจ แต่ก็อยากให้คนที่ตนรักนั้นใส่ใจตนจริงๆ ไม่ใช่เพราะลืมใครอีกคน
" กระหม่อมทูลลาพะยะค่ะ "
" อืม ขอบใจเจ้า เจ้าบอกกับเหม่ยอิงแล้วหรือว่าเจ้าจะไม่อยู่ "
