9
"ออกไป" ฉันบอกเสียงเรียบ ให้เขาออกไปก่อนที่ฉันจะโมโหมากกว่านี้ แต่ทว่า
"ขอโทษ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คำนี้จะออกมาจากปากผู้ชายตรงหน้า
"เรื่องบอกเซอร์ หรือที่มึงไปเอากับผู้หญิงล่ะ"
เหอะ! เขาแม่ง!
"เอาเหี้ยอะไร ก็เอาอยู่กับแค่คนเดียวเนี่ย"
"วันนั้นกูรอมึงถึงเช้า มึงหายหัวไปไหนมาล่ะ" ฉันถามเสียงสั่นเครือ จดจำคืนวันนั้นได้ดี
"เกิดเรื่องนิดหน่อยนะ"
"งั้นเหรอ" ฉันมองสบตาเขาฝืนยิ้มออกมา แล้วเดินเข้าห้องนอน เหตุผลเขามันมีแค่นี้สินะ
"เอลลี่ ฟังก่อนสิ" เขาเดินตามมาคว้าแขนฉันไว้
"ถ้าเรื่องนิดหน่อยของผู้หญิงคนนั้น มันสำคัญกว่ากู ก็กลับไปหามันเถอะ" ฉันบิดข้อมือออกจากมือโต โดยไม่หันกลับไปมอง บางครั้งฉันก็อยากตัดใจ
"ไม่ใช่แบบนั้นเอลลี่" เขาเดินอ้อมมาขวางหน้า
"อึก!" ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้น และเสมองไปทางอื่น
"คืนนั้นกูยอนโทรมาขอความช่วยเหลือ เธอถูกโรคจิตตาม เห
