บทที่ 44 "บทส่งท้าย"

604 Words

10ปีต่อมา... “ปะป๊าเสือ! หนูไม่ได้บอกปะป๊าให้วาดแบบนี้นะคะ ป๊าวาดอะไรเนี่ย” ลูกสาวคนสวยวัยสองขวบกว่านั่งกอดอกหน้าบูดปากยื่นสายตาขึ้งโกรธอย่างเอาเรื่องเมื่อสาวน้อยให้วาดรูปคิตตี้แต่คนเป็นพ่อที่กำลังคุยโทรศัพท์ไปด้วยดันวาดออกมาแบบที่ไม่ใช่อย่างที่ตัวเองคิดไว้ เธอถึงได้มีอาการน่ารักน่าเอ็นดูอย่างตอนนี้ คนเป็นพ่ออย่างไทเกอร์ที่เห็นแบบนั้นก็เลยต้องรีบวางโทรศัพท์ที่กำลังคุยกับลูกน้องที่อู่รถไว้อย่างเร่งรีบ ป้องกันเกิดการหนีไปงอนในห้องนอนเหมือนที่ผ่านมาอีก “ป๊าขอโทษลูก แล้วป๊าต้องแก้ตรงไหนครับ” “ปะป๊าวาดรูปเป็นไหมเนี่ย” สาวน้อยที่ยังอยู่ในอารการขึ้งโกรธต่อว่าคนเป็นพ่อพร้อมกับกดลบรูปภาพเมื่อกี้ออกให้หมด แล้วเปิดเรฟภาพตัวอย่างในไอแพดให้ดูอีกครั้ง “ป๊าต้องวาดแบบนี้ค่ะ ถ้าป๊าวาดไม่เป็นหนูจะให้ลุงรบวาดให้” “ลุงลูกเขาก็วาดไม่เป็นหรอก วันก่อนลุงยังวาดแมวไม่มีหูให้ลูกเลย” ไทเกอร์หยิบยกเรื่องเมื่อห

Great novels start here

Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD