บทที่ 29 "นักซัพพอร์ต"

2183 Words

Namtan part หลังจากที่พี่ไทเกอร์วางสายฉันไปเมื่อกี้ ฉันก็ลุกออกจากเตียงกลับมาที่ห้องของตัวเองอีกครั้งเพื่อที่จะกลับมาอาบน้ำเตรียมตัวออกไปกินข้าวต้มมื้อดึกอย่างที่บอกพี่ไทเกอร์ก่อนหน้านี้ คือฉันลืมบอกไปว่าหลายชั่วโมงก่อนที่พี่ไทเกอร์อุ้มฉันไปลองเตียงอย่างที่เขาบอกไว้ ก็นั่นแหละตามที่เข้าใจกันแต่ตอนที่ฉันตื่นขึ้นเมื่อกี้นี้ทั้งห้องกลับเหลือฉันเพียงคนเดียว ฉันร้องเรียกพี่ไทเกอร์อยู่หลายครั้งก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา สุดท้ายฉันก็เลยหยิบโทรศัพท์โทรหาเขาว่าอยู่ที่ไหน ได้คำตอบมาว่าเขาอยู่ข้างนอก แต่ตอนคุยกันฉันแอบได้ยินเสียงตุบตับดังเข้ามาในโทรศัพท์ซึ่งเสียงมันคล้ายกับคนกำลังต่อยตีกันเลย ถ้าคิดว่าพี่ไทเกอร์กำลังต่อยกัน ฉันว่าเป็นไปไม่ได้หรอกเพราะฉันเคยบอกเขาแล้วว่าห้ามต่อยกัน เพราะฉะนั้นฉันน่าจะคิดมากไปเอง "แกน่าจะคิดมากจริงๆ แหละยัยตาล พี่ไทเกอร์ไม่น่าจะกล้ามีเรื่องอีกแล้วละ" ฉันคิดได้ดังนั้น

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD