ภรรยาที่เขาไม่รัก

EP9บงการ

กว่าจะเดินทางมาถึง กว่าจะคุยงานเสร็จก็ค่ำมืดพอดีทำให้แพรไหมกับธาราต้องค้างคืนที่นี่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดีที่แพรไหมเตรียมเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นมาทำให้การนอนต่างถิ่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับคนทั้งสอง

บ้านพักกลางสวนของคุณลุงภพเป็นที่หลับนอนของแพรไหมกับธาราในคืนนี้

หลังจากที่ทานมื้อเย็นกันเสร็จแพรไหมก็ขอตัวไปอาบน้ำก่อน ส่วนธาราแยกตัวออกไปสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียง ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานแพรไหมก็ออกมาในชุดนอนเสื้อยาวแขนยาว เนื่องจากอากาศที่นี่ยามค่ำคืนค่อนข้างหนาวแพรไหมจึงเลือกแต่งตัวด้วยชุดมิดชิด

“พี่เทียนจะอาบน้ำเลยไหมคะ แพรจะได้เตรียมเสื้อผ้าให้” คนที่กำลังยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหันมามองตามเสียง ธาราไล่สายตามองชุดที่แพรไหมใส่เพียงนิดก่อนพยักพเยิดหน้าให้

เขาเดินผ่านหน้าหญิงสาวเข้ามาในห้องคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นพาดไหล่แล้วเดินหายเข้าห้องน้ำไป แพรไหมมองตามแผ่นหลังของธาราแววตาเต็มไปด้วยความงุนงงว่าใครอีกคนเป็นอะไรไป ธารามีอาการแปลก ๆ ตั้งแต่คุยงานกับคุณลุงภพเสร็จ เขามองเธอเหมือนจะกินเลือดกินเนื้ออย่างกับว่าเธอทำอะไรผิดมาอย่างนั้น

“เป็นอะไรของเขากัน” ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย ทว่าแพรไหมไม่กล้าถามธาราออกไปหรอก กลัวว่าจะโดนธาราต่อว่าด้วยวาจาเจ็บแสบอีก

ธาราหายเข้าไปในห้องน้ำพักใหญ่ ระหว่างที่ชายหนุ่มอาบน้ำอยู่นั้น หญิงสาวลงมาที่ห้องครัวเพื่อชงนมอุ่น ๆ ขึ้นไปดื่มตรงระเบียงพลางมองพระจันทร์เต็มดวงยามค่ำคืนไปด้วย แพรไหมถือแก้วนมไว้ในมือทอดสายตามองท้องฟ้ายามวิกาล หญิงสาวปล่อยใจ ปล่อยความรู้สึกไปกับความมืดนั้น สายลมเย็น ๆ ที่พัดโกรกหน้ามันทำให้แพรไหมรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก

ครืดดด

กระทั่งที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอแผดเสียงร้องดังขึ้นมา แพรไหมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองรายชื่อของคนที่โทรเข้ามาหา เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่โทรมาแพรไหมแทบจะกดตัดสายทิ้งเดียวนั้น ทว่าความเป็นจริงแพรไหมไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ สิ่งที่เธอทำได้คือกดรับสายแล้วกรอกเสียงพูดลงไปให้คุณหญิงอิงอรแม่บังเกิดเกล้าของเธอได้ยิน

แพรไหม: ค่ะ คุณแม่

อิงอร: ทำอะไรอยู่น้องแพรทำไมรับสายแม่ช้าขนาดนี้

แพรไหม: แพรไม่ได้ยินน่ะค่ะ ว่าแต่คุณแม่โทรมาดึกดื่นขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ

อิงอร: แม่จะโทรหาลูกมันต้องมีเรื่องอะไรด้วยหรือไง แม่แค่เป็นห่วงลูกก็เท่านั้น

แพรไหมหัวเราะหยันออกมาเบา ๆ ให้กับคำพูดพวกนั้น โทรมาเพราะเป็นห่วงจริง ๆ หรือโทรมาเพื่อออกคำสั่งให้เธอทำตามต้องการของตัวเองกันแน่

อิงอร: แล้วนี่เมื่อไหร่ลูกกับพี่เทียนจะมีเบเบี๋ด้วยกัน แม่กับคุณฤทัยอยากอุ้มหลานแล้วนะ

แล้วมันผิดจากที่เธอคิดไว้ซะที่ไหน แม่ของเธอกับแม่ของธาราเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเพราะมีนิสัยชอบบงการชีวิตของลูกพอ ๆ กัน หากคนทั้งคู่มีความเห็นอกเห็นใจลูก ๆ สักนิดจะมองออกว่าความสัมพันธ์ของแพรไหมกับธารามันไม่ดีเหมือนกับที่ทุกคนคาดหวังไว้และมีแต่ย่ำแย่ลงไปทุกวัน

อิงอร: รีบปล่อยให้ท้องได้แล้วค่ะน้องแพร จะรอให้แม่กับคุณฤทัยแก่ตายก่อนได้อุ้มหลานหรือไง

แพรไหม: ถ้ามันท้องกันง่ายขนาดนั้นทำไมคุณแม่ไม่ท้องเองล่ะคะ

อิงอร: อย่าพูดจาไม่น่ารักกับแม่นะคะ น้องแพรก็น่าจะรู้ว่าสิ่งที่แม่กับคุณฤทัยทำเพราะหวังดีกับเราทั้งสองคนทั้งนั้น น้องแพรเป็นลูกคนเดียวของพ่อกับแม่ พ่อกับแม่ทำทุกอย่างก็เพื่อลูก เพื่อให้ลูกสมหวังกับคนที่ตัวเองรัก

‘แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ถ้าคนคนนั้นไม่คิดจะรักเธอตอบ’ แพรไหมได้แต่ก่นถามอยู่ในใจ

อิงอร: เอาเป็นว่าแม่จะซื้อยาดีจากจีนกลับไปฝาก เผื่อว่ามันจะช่วยให้เบบี๋ของลูกมาไว ๆ

แพรไหมเบื่อจะฟังและรู้สึกสะอิดสะเอียนกับคำพูดเหล่านั้นของแม่เต็มทนแต่เธอก็ไม่สามารถตัดสายคนเป็นแม่ทิ้งได้ เธอจำใจฟังในสิ่งที่แม่พูดต่อด้วยความเบื่อหน่ายจนในที่สุดคุณหญิงอิงอรก็เป็นฝ่ายตัดสายทิ้งโดยไม่ลืมพูดประโยคเดิม ๆ กรอกหูเธอเหมือนเช่นทุกที

อิงอร: สักวันหนึ่งพี่เทียนจะรักหนู

หลอกลวงทั้งเพและเธอก็เบื่อที่จะฟังประโยคนี้เต็มทนแล้วเหมือนกัน หากไม่ใช่เพราะแม่ดึงเธอมาอยู่ในจุดนี้ วันนี้เธอก็คงไม่จมอยู่กับความเจ็บปวด

แม่เป็นคนที่บอกกับเธอว่า ธารารักและอยากแต่งงานกับเธอ แพรไหมที่หลงรักธาราตั้งแต่วัยเยาว์ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น ทว่าเมื่อถึงวันที่เราต้องนัดดูตัวกันจริง ๆ ทุกอย่างที่แม่บอกกับเธอมันช่างสวนทางกับความจริงที่อยู่ตรงหน้า ธาราไม่ได้รักและไม่เคยคิดอยากแต่งงานกับเธอ เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นแผนของสองครอบครัวที่อยากให้เขาและเธอแต่งงานกัน

ตอนนั้นแพรไหมเสียใจมากราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางใจเมื่อได้รู้ความจริง เธอบอกกับพ่อและแม่ทันทีว่าต้องการยกเลิกงานแต่งทุกอย่าง แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้วแพรไหมไม่สามารถปฏิเสธการแต่งงานกับธาราได้ เช่นเดียวกับธาราที่ไม่สามารถปฏิเสธการแต่งงานได้เช่นกัน เราจึงจำเป็นต้องแต่งงานและอยู่ด้วยกันในสถานะสามีภรรยาจนถึงทุกวันนี้