แพรไหมมองสบตาธารานิ่งงันไม่คิดเอื้อนเอ่ยคำพูดใดตอบธาราออกไป ใบหน้าของเราที่ใกล้กันมากจนดูอันตรายและชวนพาให้หัวใจของเธอปั่นป่วน แพรไหมแอบเห็นว่าธาเหยียดยิ้มมุมปากมองกันยามเห็นท่าทีตื่นตระหนกของเธอ
“ช่วยเอาหน้าพี่เทียนออกไปให้ไกลจากแพรได้ไหมคะ” แพรไหมบอกเสียงตะกุกตะกักเมื่อลมหายใจของธาราเป่ารดโดนหน้าของเธอเต็ม ๆ
“ทำไม ฉันหล่อจนเธออดใจไม่ไหวเลยเหรอ” แพรไหมกลอกตามองบนให้กับความมั่นหน้ามั่นโหนกของธารา แพรไหมอยากรู้จริง ๆ เลยว่าตอนที่แม่ของธาราเกิดเขาออกมา ท่านเอาอะไรให้ธารากิน เขาถึงได้มั่นหน้าได้มากขนาดนี้
“หลงตัวเอง”
“แน่นอน” เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
เมื่อเห็นว่าธาราไม่มีท่าทีจะเอาใบหน้าหล่อเหลาของเขาออกหากจากหน้าเธอง่าย ๆ แพรไหมที่คิดว่าอยู่ใกล้ธารานาน ๆ มันดูอันตรายจึงเป็นฝ่ายจะขยับใบหน้าออกเอง ทว่าจู่ ๆ ก็มีมือกดท้ายทอยของเธอไว้ไม่ให้ขยับหน้าออกไป แพรไหมมองธาราที่กดท้ายทอยของเธออย
