“มึงอยากให้กูช่วยก็ทำตามที่กูสั่งดิ“
”กูเพื่อนมึงนะ“ ธาราพูดอย่างเลิ่กลั่ก กัดฟันกรอดสะกดกลั้นอารมณ์เดือดดาลไม่ให้ปะทุขึ้นมา ทั้งที่ความเป็นจริงเขาอยากลุกขึ้นตะบันหน้าพวกเพื่อนเวรให้หน้าแหกทีละคนให้สมกับความหมั่นไส้ที่มี
”เพื่อนนั่นแหละดี ยิ่งต้องซ้ำเติมกัน“ ไนท์ยักคิ้วกวน ๆ ให้ธารา
แม้โบราณจะกล่าวไว้ว่าคนล้มอย่าข้าม แต่ไนท์ถือคติที่ว่าข้ามไม่ได้ก็เหยียบให้มิด ช่วงเวลานี้ดี ๆ แบบนี้ไม่ได้มีให้เห็นบ่อย ๆ อาจเป็นโอกาสเดียวด้วยซ้ำที่ไนท์ได้หัวเราะเยาะธารา เพราะฉะนั้นไนท์ต้องเอาให้คุ้ม
”กูแม่งไม่น่าเสียรู้คบพวกมึงเป็นเพื่อนเลยว่ะ” ธาราว่าให้อย่างขยาด ไม่คิดว่าเพื่อนจะน่ากลัวกันขนาดนี้ เพื่อนกลุ่มอื่นมีแต่ปลอบใจกัน หากแต่กลุ่มธารานั้นเหยียบมิดอย่างเดียวเลย
“มึงจะทำไหม” เห็นท่าทีลีลาของธารา คิมหันหันต์ชักสีหน้าไม่พอใจ คิมหันต์เป็นคนเลือดร้อนอะไรชักช้ามากความ คิมหันต์ไม่ชอบด้วยสิ
”กูไม่
