-หอพักเหล็ก-
เวลาเกือบจะ 23.30น. เหล็กกลับมาแต่เมาไม่มากนัก เขาซื้อซาลาเปามาฝากโมราแต่แปลกที่ภายในห้องมืดมิดไม่เปิดไฟทิ้งไว้สักดวงราวกับว่าไม่มีใครอยู่
"โมรา" ผมเปิดสวิตช์ไฟจนห้องสว่างเรียกชื่อมันเสียงดังมองเห็นที่นอนถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย
ทุกอย่างปกติยกเว้นแต่โมราที่ไม่อยู่ ดึกป่านนี้มันจะไปไหนได้ ผมร้อนใจจนหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อชาร์จเเบตเนื่องจากหมดตั้งแต่ในผับ
ติ๊ง~ ข้อความเด้งแจ้งเตือนจาก โมรา
(โมรา : ตอนนี้หนูได้ทราบข่าวว่าพี่กระเเตเลิกกับพี่แดนแล้ว หนูจึงต้องกลับบ้านมาดูแลพี่เเดนเช่นเคยขอบคุณพี่เหล็กมากสำหรับทุกอย่าง หวังว่าพี่จะโชคดี ดูแลตัวเองด้วยนะคะ)
"เชี่ย! '' ผมยืนแน่นิ่งร่างกายแทบไม่มีเรี่ยวเเรงจะขยับ เหมือนกับถูกฟ้าผ่าลงใส่หัวมันเจ็บปวดและรวดเร็วมาก
น้ำตาของผมมันคลออยู่รอบๆ เบ้า แต่พยายามฝืนกลั้นเอาไว้ไม่ให้ไหล ผมเดินไปเปิดดูตู้เสื้อผ้าปรากฏว่าในตู้ที่เคยมีชุดน่ารักเต็
