-บ้านแดน-
เสียงกระทบแก้วของบรรดาหนุ่มเด็กช่าง วันนี้แดนพาเพื่อนมาดื่มเหล้าที่บ้านเพราะออกไปไหนไม่ได้ และเหล็กก็ไม่ยอมจึงพาเพื่อนมาตั้งวงด้วยคนละมุม
"พี่เหล็กไม่ไปรวมกลุ่มกับพี่แดนเหรอคะ ควรชนแก้วกันหน่อย" ฉันยกกับแกล้มมาเสิร์ฟให้
"ไม่เอาดีกว่ากลัวชนใส่ตีน! "
อ้าวๆ!! เสียงตะโกนมาจากอีกฝั่ง
"หยุดเลยนะคะ ถ้ายังอยากดื่มกันต่อห้ามทะเลาะกัน" ฉันสั่งพี่แดนกับพี่เหล็กให้ควบคุมเพื่อนตัวเอง ทั้งคู่ก็เหมือนจะทำได้ดี
เกือบเที่ยงคืน ทุกคนทยอยกลับ โมราเดินมาเก็บขวดและเก็บจาน
ควั๊บ!
"ฮัก... พี่เหล็ก" แขนล่ำรัดตัวฉันจากด้านหลังแน่น
"เเกล้งกูเหรอ...มึงให้ไอ้แดนพาเพื่อนมาปะทะคารมกูเพราะอยากพิสูจน์ว่ากูทนได้ไหมที่ปรับปรุงตัวเองเพื่อจะอยู่กับมึง รู้ไหมกูกำหมัดแน่นกี่รอบ"
"แต่พี่ก็ทำได้นิค่ะ ถือว่าชดใช้ที่แกล้งหนูทำเหมือนหนูไร้ค่าอยากหายก็หาย"
"มึงไม่ได้ไร้ค่าเลยนะโมรา สำหรับกูมึงมีค่ามากกว่าสิ่งใดบ
