โมราก็ยังทำหน้าที่น้องสาวได้ดี ทั้งทำกับข้าวทำงานบ้านและคอยเป็นกำลังใจให้แดนอยู่เสมอ
หลายปีต่อมา
หลังจากโมราเรียนจบ ก็เปิดร้านขายข้าวต้มปลาที่เธอโปรดปรานหน้าบ้าน เปิดขายสองเวลาคือช่วงเช้ากับช่วงเย็นคนอุดหนุนเยอะทุกวัน
"เอาสองถุงกลับบ้านจ้า"
"ได้ค่ะรอหนูสักครู่นะคะป้าแดง"
"ไอ้แดนไปไหนเนี่ยปล่อยโมราขายข้าวต้มตั้งแต่ตั้งท้องจนตอนนี้"
"อย่าว่าพี่แดนเลยค่ะ หนูดื้ออยากขายเอง อยูเฉยก็เบื่อ ฮ่าๆ "
แง๊นนน~ โด้ขี่รถมอเตอร์ไซค์มาจอด
"โมราคนสวยพี่เอาข้าวต้มสิบห้าถุงพรุ่งนี้เช้านะ"
"พี่โด้เอาไปแจกเด็กอีกแล้วหรือคะ"
"ใช่ พอดีทับทิมมันตกลงกับนักเรียนมันไว้"
"ดีจังมีภรรยาเป็นคุณครู "
"โมราเหนื่อยไหมไอ้เหล็กคง..."
โด้พูดแล้วเงียบไปสักพัก โมราจึงส่งยิ้มหวานตอบกลับ
"พี่โด้ไม่ต้องห่วงนะหนูอยู่ได้ค่ะ" พี่โด้แวะมาหาฉันทุกวันเพื่อถามไถ่และดูแล เขาคงทำหน้านี้แทนเพื่อนรักอย่างพี่เหล็ก
"ชีวิตคนเราไม่
