ฟุ๊บ~ เตียงกระเเทกเพราะเเรงเหวี่ยงจนทำให้สาวน้อยกระเด้งกระดอนขึ้น
"เว๊ยยย! " ฉันโวยวายอย่างไม่ลืมหูลืมตารู้สึกเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมด
"มึงเป็นเชี่ยไรโมรา มึงแดกเหล้าทั้งที่แพ้แอลกอฮอล์แถมยังมือลั่นตบกูซะหน้าชาเลย'' ผมยืนเท้าเอวด่าโมราที่ลุกนั่งหัวกระเซอะกระเซิงเหมือนคนไม่มีสติ
"ฮึก หนูเกลียดพี่ค่ะ แค่เกลียดเฉยๆ มากพอไหม" ในหัวฉันแว่วเสียงพี่เหล็กขึ้นมา หรือว่าตอนนี้กำลังพูดคุยกับเขาอยู่ก็ไม่รู้แต่ที่แน่ๆ ฉันปวดหัวหนักมาก
"ยังไม่ได้สติอีกนะมึง! '' อาการที่ผลักไสไล่ส่งทำให้ผมเริ่มโกรธเกรี้ยวและโมโหจนต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
ซ่าาา~
"อ๊าย์...พี่เหล็ก "
ใช่ต้องเป็นพี่เหล็กได้แน่ๆ ตอนนี้ฉันต้องอยู่กับเขา เมื่อฉันถูกมือของใครบางคนกระชากตัวให้เดินตามทางก่อนจะถูกอาบชโลมด้วยน้ำเย็นจากฝักบัว ฉันใช้มือลูบที่ใบหน้าตัวเองเพราะหายใจไม่ทันเนื่องจากน้ำที่ไหลอาบแรงมาก
"ไม่เจ็บไม่จำจริงๆ นะมึงเนี่ย"
