When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกกลัวแต่พยายามข่มความกลัวเอาไว้ต่างหาก มันคงไม่มีใครรู้สึกดีทีาจะต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าคนที่ไม่รู้จัก ไม่สิแม้กระทั้งคนรู้จักก็ยังไม่เคย ถึงแม้ครั้งนั้นจะมีอะไรกันแต่ฉันไม่มีสติเลยแม้แต่น้อย จำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ “ยังสวยเหมือนเดิม วันนั้นฉันรีบไปหน่อยก็เลยไม่ได้มองแบบเต็มตา” เขาเอ่ยบอกฉันที่ยืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่จ้องมองแบบไม่กระพริบ ก่อนจะยิ้มมุมปาก รู้สึกเกลียดรอยยิ้มแบบนั้นของคนตรงหน้าอย่างอธิบายไม่ถูก “เกลเสียเปรียบนะคะถอดอยู่คนเดียวแบบนี้” “ใจเย็นๆ สิคนสวย” “จะให้ทำอะไรก็สั่งมาเลยค่ะ” “ชอบจังที่เธอเชื่องขนาดนี้” เขาเอามือปลดเข็มขัดกางเกงก่อนจะรูดซิบลง จากนั้นก็ควักเอาแก่นกายออกมา แน่นอนว่าพอได้เห็นขนาดของมันทำให้ฉันถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ ถึงว่าทำไมมันถึงเจ็บและเลือดไหลออกมาขนาดนั้น เพราะขนาดที่ใหญ่กว่า มาตรฐานผู้ชายเอเชียนี่เอง “ไหวหรือเปล่า?”