การโต้เถียงยังคงต่อเนื่อง จนรถแล่นมาจอด คอนโด ไทเกอร์ เขากระชากตัวเล็กลงพากลับเข้าห้องซึ่งวันนี้ดูจริงจังมาก
"หนูเจ็บนะคะ!!" ฉันสะบัดข้อแขนที่เขาจับบีบ "หนูตัวเล็กนิดเดียวพี่.."
ประโยคยังไม่ทันสิ้นสุดมือหนาจับรวบสองข้างแก้มกระชากเข้ามาเพื่อโน้มจูบ ริมฝีปากหนาบดขยี้สอดแทรกเรียวลิ้นยาวแม้จะมึนเมาแต่เธอยังคงรู้สึก
ฮือออ!!
แรงขยี้ทำให้เยลลี่หายใจไม่ออก เธอใช้มือน้อยทุบตีแผงอกแกร่งหนาปึก สักพักเขาก็ผ่อนปรนให้ ผละจูบออกแต่กลับใช้สายตาเร่าร้อนทิ่มแทงใจ
"อย่าดื้อได้ไหมฉันเป็นห่วง ผู้ชายพวกนั้นไม่น่าไว้ใจฉันดูออก" อย่างที่ใครก็พูดผีย่อมเห็นผีนี่แหละ
"มีใครไม่น่าไว้ใจมากกว่าพี่อีกเหรอ"
"เฮ้อออ ฉันรู้ว่าผิดแต่อยากให้รู้ว่าฉันเองก็สำนึก ไม่ได้ทำอะไรตามแผนที่วางไว้สักอย่าง"
"แล้วไงคะ"
สองคนยืนประกบกัน สาวน้อยตัวเล็กแหงนหน้าจ้องมองผู้ชายหล่อเหลา เขาโน้มตัวลงมาอีกครั้งพร้อมมือลูบแก้มขาวเนียนพลาง
