หมั๊บ!
"อีนิวปล่อยกู" มือเรียวกระชากผมยาวของมีนจนใบหน้าสวยแหงนขึ้นฟ้า
"ตอแหลมานานสินะ"
"มึงเองก็ไม่ชอบอีเยลลี่เหมือนกัน อึก! เราเคยแกล้งมันตั้งหลายครั้งแต่มันก็โง่ไม่รู้เรื่องราว คนรวยที่เอาแต่ใจแบบมันสมควรจะโดน"
เพียะ!!
พูดจบฝ่ามือหนาของนินิวฟาดเข้าแก้มมีนจนเนื้อสั่นสะเทือน เลือดซิบไหลมุมปากทันที นินิวผละออกพลางผลักอีกฝ่ายจนเซ
"เออ กูไม่ชอยอีเยลลี่ที่เอาแต่ใจ ทำตัวปัญญาอ่อนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แล้วยังไง? อย่างน้อยมึงก็ไม่ควรทำร้ายมันขนาดนี้" น้ำตาคลอนินิวเก็บความรู้สึกไม่ไหว "เพราะเราอิจฉาที่มันมีทุกอย่างทั้งสวยทั้งรวยแค่นั้น! แต่มันหัวอ่อนไม่ทันคนและไม่ได้มีพิษภัยกับใคร"
"มีสิ!! กับกูไง ทั้งที่กูชอบพี่ไทเกอร์มาก่อนพอโผล่หัวมาก็จะแย่ง"
"กูว่าแล้วทำไมเสนอแผนบ้าบอให้อีเยลลี่มันทำเพราะมึงต้องการให้พี่ไทเกอร์เกลียดมัน"
ทุกอย่างเริ่มประมวลผลชัดเจน นินิวย้อนกลับไปถึงแผนการต่างๆ ของเยลลี่ซ
