เสียงฝีเท้าที่เหยียบย่ำลงบนต้นหญ้าต่อให้พยายามเดินให้เบาแค่ไหนแต่สัญชาติญาณมาเฟียของธามไทก็ทำให้เขารีบหันขวับกลับมายังด้านหลังทันที ซึ่งภาพที่อยู่ตรงหน้าเขาก็คือไอศูรย์กับลูกน้องที่ธามไทคำนวณจากสายตาคร่าวๆก็น่าจะมีไม่ต่ำกว่าสามสิบคนซึ่งเขาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวคนพวกนี้เลยแม้แต่น้อย
“หึ อยากได้ลูกเสือก็ต้องบุกถ้ำเสือสินะ”
คำพูดของไอศูรย์ทำให้ธามไทแอบคาดเดาอยู่ในใจว่าผู้ชายที่ดูท่าทางภูมิฐานและแต่งกายด้วยชุดสูทราคาแพงคนนี้น่าจะเป็นบิดาของไออุ่น เพราะท่าทางของคนที่ยืนอยู่ข้างๆรวมไปถึงทุกคนที่รายล้อมรอบตัวเขาอยู่นั้นดูให้ความเคารพและยำเกรงในตัวผู้ชายคนนี้ไม่น้อย
“ว้า โดนจับได้แล้วสินะอุตส่าห์แอบย่องเบาเข้ามาเงียบๆแล้วเชียวแถมยังมาคนเดียวอีกด้วย แล้วนี่ยกโขยงกันมาต้อนรับผมหรือกะจะมารุมกระทืบผมกันแน่ครับพากันมาเยอะเชียว”
ถึงจะไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้านั้นเป็นบิดาของไออุ่นหรือไม่แต่ในเมื่อจงใจพาคนม
