วันแต่งงาน
เสียงขบวนแห่ขันหมากที่ดังมาแต่ไกลทำให้ไออุ่นที่อยู่ในชุดไทยได้แต่วิ่งไปที่หน้าต่างและชะโงกหน้ามองขบวนแห่ของเจ้าบ่าวด้วยความตื่นเต้นดวงตาใสกระจ่างเลื่อนไปยังบุรุษร่างสูงใหญ่คมคร้ามที่โดดเด่นมาแต่ไกล ก่อนที่ไออุ่นจะหันไปส่งยิ้มที่ดูราวกับบุปผาขยายกลีบรับสายลมฤดูใบไม้ผลิให้เฌอแตมที่รีบวิ่งเข้ามายืนข้างๆเธอด้วยความตื่นเต้นไม่แพ้กัน
“เฮียไทม์ หล่อจังเลย”
เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นตาของธามไทเฌอแตมก็เอ่ยชมขึ้นมาด้วยความจริงใจทำเอารอยยิ้มของไออุ่นค่อยๆกว้างขึ้นเรื่อยๆก่อนที่เธอจะแสร้งเอ่ยถามเพื่อนถึงผู้ชายที่ยืนข้างๆธามไท
“แล้วคนข้างๆเฮียไทม์ล่ะหล่อไหม”
“หูย หล่อขนาดนี้สเปคแตมเลย”
เฌอแตมหลุดปากพูดออกไปตามที่เธอเห็นและใจเธอคิดแต่พอเพ่งมองดีๆดวงตากลมโตก็เบิกกว้างด้วยความตกใจก่อนที่เธอจะยกมือเล็กขึ้นปิดปากทันควันด้วยความตกใจ ใบหน้าของสาวน้อยวัยแรกแย้มค่อยๆขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความ
