KRISTINA
Umupo si Caleb sa katabi kong silya at tinitigan ako.
"What?" Tanong ko sa kanya. Akala yata niya makukuha ako sa paawa niya. Siya nga itong nagpapanggap na may amnesia kahit wala naman. Why not give him his own dose of medicine?
"Seriously? Matitiis mo ako? That long?" I can hear his silent cry.
"Why not make it your motivation to get better faster. If you remember me now, I'll take you right there where you're sitting." Ngumisi ako sa kanya. I heard him groan. Napahilamos siya sa mukha niya ulit.
"I can't force myself to remember you that quickly." Napakasinungaling pa siya talaga. Ang taba ng utak, nakaisip agad ng dahilan.
"Oh okay. By the way, where were you going before the
