ตอนที่ 82
[ห่วงหรือทำตามหน้าที่]
"ด้านนอกลมแรงน่าดูเลยขอรับ ดูท่าฝนคงตกลงมาอีก คืนนี้คงเดินทางมิสะดวก หลังกินข้าวเสร็จข้าน้อยจะไปหาห้องพักไว้ขอรับ" เหยียนชิงพูดขึ้นขณะจัดแจงวางถ้วยข้าวและตะเกียบให้คุณชาย
หลังจากหนึ่งชั่วยามผ่านไป เมื่อเขากลับมาที่รถม้าอีกครั้ง ก็ต้องเร่งทำแผลให้คุณชายน้อยเสียใหม่ เพราะบาดแผลบางจุดที่ลึกและถูกเย็บสมานไว้มีรอยปริจนเลือดซึมออกมา มิรู้ว่าคุณชายทำท่าไหนเข้าแผลถึงฉีกได้
"ขอบคุณเจ้าค่ะ" เสวี่ยอิงเอ่ยโดยมิมองหน้าคนที่คีบผัดเต้าหู้วางใส่ในถ้วยข้าวให้นาง
"หาไว้สักสองห้อง พักค้างคืนเอาแรงเสียหน่อยก็ดี"
ลู่หลิงซีเอ่ยกับผู้ติดตามของตน ทว่าน้ำเสียงเน้นหนักตอนที่พูดคำว่า 'เอาแรง' นั้น สายตาคมกลับมองจ้องไปที่สาวใช้ตัวน้อยตรงหน้า ทำเอาซ่งเสวี่ยอิงถึงกับสำลักน้ำแกงที่เพิ่งตักเข้าปากไป
'ไยต้องเน้นคำแล้วมองข้าเช่นนั้นด้วยเล่า'
"แค่ก ๆ" สาวน้อยไอออกมาพลางเอามือทุบหลั
