We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
12
“ผมจะฆ่าคุณให้ตายด้วยวิธีไหนดีถึงจะสาสมกับที่คุณทำให้ผมแทบไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้” นั่นไง เขาจะฆ่าเธอจริง ๆ ของขวัญยิ่งคิดยิ่งตัวสั่นเทา ลนลานหนักกว่าเดิม “ฉันขอร้องล่ะนะ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่ตั้งใจทำร้ายคุณจริง ๆ จะให้ฉันกราบก็ยอม ปล่อยฉันไปเถอะนะ” ของขวัญวิงวอนตัวสั่นเทาเป็นลูกนก มองเขาที่จ้องเธอตาหวานฉ่ำจนน่าแปลกใจว่าทั้งที่คิดลงมือจะฆ่าเธอแล้วทำไมยังมองเธอด้วยสายตาลึกล้ำชวนฝันแบบนี้อีก แล้วความจริงก็กระจ่างของขวัญตาเบิกกว้างขึ้นเมื่อได้ยินวิธีที่เขาจะใช้จัดการกับเธอ “ลิ้นผมนี่มันจะฆ่าคุณได้ไหมเนี่ย ผมชักอยากรู้” “ว้าย ไม่นะ กรี๊ดด คนบ้า...” ของขวัญไม่รู้หรอกว่าเขาจะใช้ลิ้นฆ่าเธอยังไง รู้แต่เพียงว่ามันต้องไม่เป็นเรื่องดีกับตัวเธอแน่ แต่เธอก็ขยับไปได้ไม่ไกลก็ถูกมือหนาตวัดเข้าสู่แผงอกกว้างอีกครั้ง และทำให้ของขวัญขนลุกซู่ เมื่อเขากระซิบข้างใบหูขาวสะอาด “เก็บเสียงไว้ร้องครวญครางใต้ร่
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
