คุณมานพยืนนิ่งสักพักก่อนจะก้มลงรับพานดอกไม้ธูปเทียนจากธาม เมื่อคุณมานพยอมรับคำขอขมาของธามแล้ว ชายหนุ่มก็จัดการคลานเข่าเข้าไปหาคุณนฤมล แล้วก้มลงกราบที่แทบเท้าท่านด้วยความรู้สึกผิด คุณนฤมลลูบศีรษะชายหนุ่มด้วยความอ่อนโยน
“สิ่งที่ผิดไปแล้วแม่ก็อภัย ขอแต่ว่าต่อไปภายหน้าช่วยทำสิ่งที่มันถูกต้องด้วยเถิด” คุณนฤมลเอ่ยด้วยความเมตตา
“ผมมาที่นี่เพื่อขอเหมือนฝันจากคุณพ่อคุณแม่ ผมรักเธอและต้องการแต่งงานกับเธอครับ” ธามกล่าวด้วยความนอบน้อม
“ผมยกให้ ถ้าได้ลูกสาวผมไปแล้วก็ดูแลให้ดีเหมือนที่ผมดูแลมาตลอด ไม่งั้นผมจะเป็นคนจัดการกับคุณเอง” คุณมานพข่มขู่ธามอย่างชัดเจน แต่ชายหนุ่มก็ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านแต่อย่างใด เพราะชายหนุ่มมั่นใจว่าเขาจะไม่มีทางทำให้เหมือนฝันเสียใจอย่างแน่นอน
“ผมจะดูแลเหมือนฝันให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ ได้โปรดไว้ใจผมนะครับ” ธามกล่าวด้วยแววตาจริงจังทำให้คุณมานพและคุณนฤมลรู้สึกวาง
