“ตกลงเธอคุยกับคุณธามเรียบร้อยดีใช่มั้ย” ปานวาดถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ไม่” เหมือนฝันเอ่ยด้วยน้ำเสียงขื่นขม
“ทำไมล่ะ คุณธามเขาว่ายังไงบ้าง” ปานวาดขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย
“เขาไม่ยอมให้ฉันลาออกจากที่นี่ เขาขู่จะบอกเรื่องนี้กับที่บ้านของฉัน ถ้าเขาบอกที่บ้านฉัน พ่อกับแม่ฉันก็ต้องให้เขารับผิดชอบ ซึ่งฉันไม่ต้องการ” เหมือนฝันเอ่ยออกมาเสียงเรียบ เธอไม่ต้องการให้เขามารับผิดชอบเธอ เพราะว่าความต้องการแค่ชั่ววูบของเขา
“อ้าวทำไมล่ะ เธอไม่อยากจะอยู่กับพ่อเทพบุตรของเธอเหรอ นี่เป็นโอกาสเดียวนะที่เธอจะได้เป็นภรรยาของเขา” ปานวาดเอ่ยถามด้วยความสงสัย เธอไม่เข้าใจว่าเหมือนฝันกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่ยอมให้ธามรับผิดชอบตัวเธอ
“ฉันไม่อยากให้เขาต้องมารับผิดชอบฉันเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ถ้ามันไม่เกิดจากความรักอยู่กันไปสักพักก็คงจะเลิกกัน เพราะฉะนั้นฉันไม่อยากเอาชีวิตของฉันไปผูกไว้กับเขามากไปกว่านี้แล้ว” เหมือนฝันเ
