A Marriage of Inconvenience (Series #1)

A/N: This story is inspired by Martha Cecilia's My Wayward Wife. The bride was wearing an off-shoulder gown, accentuating her smooth, slender shoulder. Although there was a frown on her face, it didn't mar the charming beauty she was giving off. This was it, this was the day she hadn't been waiting for—her wedding day. It was a garden wedding. Simple but elegant. Naisipan ng ama niya na ganapin ang kasalan sa back garden ng mansyon at sa mansyon na rin gaganapin ang reception. She rolled her eyes at the thought. Everything was ridiculous. From the garden wedding, to the wedding gown and to the guy who agreed to marry her. This day should be her happiest moment but no, she shook her head mentally, almost laughing out loud. Hindi siya masaya at hindi siya natutuwa sa mga nangyayari! Isipin pang ikakasal siya sa lalaking mahirap! Hindi siya matapobre, pero ang maikasal dito? Ang mawalan ng mamanahin? Hindi ito nakakatuwa. Ang pagdating ng sasakyan ang nagpabalikwas sa iniisip niya. And she didn't even know why'd she ran to the balcony and watched the groom getting out of the car. The man was wearing a barong tagalog—the urge to roll her eyes again was too strong but she refrained herself—and white shirt underneath it, and a tight faded jeans and black shoes. She'd probably never recognized all his ex-boyfriends in a group of people, but never this man. Mangingibabaw ito sa karamihan. Not just because James Navarez was tall but he had a commanding personality and she didn't even know the meaning of thunderstruck until she saw him. Napakalakas ng dating nito, mapasaan man o kahit mapadikit kanino ay nangingibabaw ito. O marahil para lamang sa kaniya iyon. Dahil aminin man niya o hindi ay lagi niya ito napapansin. Marahil ay naramdaman nitong naroon siya sa balkonahe kaya sandali itong huminto at tumingala. Their eyes met, a cold discerning eyes to hers, and her legs wobbled for a bit. Kung hindi siya nakahawak sa railings ay baka kanina pa dumausdos ang katawan niya sa sahig. Nagsalubong ang makapal na kilay nito at bahagya siyang tinanguan bago naglakad papasok sa mansyon. Napabuga siya ng hangin nang wala na ito sa kaniyang paningin. Gusto niyang matawa, hindi dahil natutuwa siya kundi dahil sa hinanakit. Wala ng bago sa kaniya iyon, kada magkikita sila nito ay mas malamig pa sa yelo ang pakikitungo nito sa kaniya. Oh well, she shrugged her shoulder, it was not as if she give a damn. In fact, she really didn't even give a damn about him. She always reminded herself of that. To her, James was nothing. Should be nothing. But why did it feels like at the back of her mind, something was telling her that she did give a damn. And it made a confuse beating on her heart. Napailing na muli ang babae. Pakiramdam niya ay nababaliw na siya. Makalipas nang ilang sandali ay umalis siya sa balkonahe at lumabas ng kwarto. Because whether she likes it or not, she had to meet her soon-to-be husband, right? Nang makalabas ay nahinto siya sa puno ng hagdanan nang makita itong nag-aabang sa baba at nakatingala sa kaniya. Walang ka-emosyon emosyon ang mukha nito. "Naghihintay na sila sa atin, Germay." Anito sa baritonong tinig, napaka-pormal, na para bang hindi siya kakilala nito. Which was ridiculous. Umikot ang mga mata niya bago inayos ang veil sa ulo at itinakip sa mukha. Naglakad siya pababa ng hagdanan, patungo dito. Parang halos himatayin siya sa bilis ng tibok ng puso niya habang bumababa patungo dito, at para bang may kuryenteng dumaloy sa katawan niya ng hawakan nito ang siko niya upang akayin sa back garden. Gustuhin mang pumikwas ay hindi niya magawa dahil mahigpit ang pagkakahawak nito sa braso niya, na para bang alam ni James na tatakas siya. Any moment now she would be Mrs. James Navarez. At dahil sa kaisipang iyon ay muling namuo ang galit sa puso niya para sa Papa niya at kapatid. She hated them for doing this to her. She hated her father for making her decide something she didn't want to. She hated her twin sister for not getting home and claiming what was rightfully hers. Ilang hakbang na lang mula sa back garden ay natanaw na niya ang ilang mga taong naghihintay sa kanila. Ang galit ay nahaluan ng kaba at pangamba. "Relax, sweetheart." James drawled. "Huwag kang gagawa ng ikagugulo nilang lahat." She looked up at the handsome man beside her, and said while faking a smile, "Hindi mo ako kailangang pagsabihan dahil alam ko ang gagawin ko." "You look like as if you're going to eat them all in anger." He sighed and raked his fingers through his black hair. "Oh, I'm sorry." She said not feeling sorry at all, ang boses ay puno ng sarkasmo. "I never thought that I look like that. I thought I'm looking good–I mean, beautiful." Tinignan lang siya nito nang masama at hindi umimik. Nang tanguan sila ng Papa niya ay saka sila nagsimulang maglakad. Yes, this wedding was very simple. Hindi special. Walang masyadong imbitado sa kasalang iyon, tanging malalapit na kaibigan at kamag-anak niya lamang dahil kung siya ang tatanungin ay mas maigi na iyon, dahil para sa kanya ay isang kahihiyan ito. "Let's start." He said to the priest when they reached the makeshift altar. Trembling a little, palihim na sinulyapan niya si James. He really had an arresting face. His eyebrows were darker, and he had sculpted cheekbones, his jaws hard, and his mouth appeared cruel and blatantly sensual. Very handsome. Kung nasa sinaunang panahon sila ay baka mapagkamalan itong aristokrata. Pagkuwa'y maingat niyang pinakawalan ang hiningang kanina pa pinipigil sa dibdib. Ilang sandali na lang at matatali na ito sa kanya. Matatali sila sa isang kasal na walang pag ibig. And did they both hate each other because of that? Well in fact, matagal na silang galit sa isa't isa. How funny was that? They couldn't even stand each other and now... She really wanted to laugh out loud at the thoughts inside her head. This was fucking ridiculous. Everything was a big joke. Isang banayad na siko sa tagiliran niya ang nagpapitlag sa kaniya, James bent and hissed into her ear. "Pakinggan mo ang sinasabi ng nagkakasal." She snorted at first, bago itinuon niyang muli ang atensyon sa nagkakasal. "Geraldine May Antonio, do you take James Navarez as your lawful husband?" Tanong nito na marahil sa ikalawang pagkakataon. "I..." She paused, brows knotting, "I do," She said almost in a whisper. "I now pronounced you man and wife," wika ng marriage celebrant. "You may now kiss the bride." Napatingala siya sa kanyang asawa upang sabihing huwag gawin iyon. She was not prude or what but the fact that James would kiss her in front of everyone made her heart skipped a beat. Pero hindi siya natitiyak kung nakikita nito ang mga mata niyang tumatanggi dahil natatakpan ang kalahati ng mukha niya ng veil. "Maaari naman nating huwag gawin ang nakaayunan na, hindi ba?" A slight sarcasm laced his voice. "Kiss the bride, James," Ang papa niya iyon. "Saang kasalan ka nakakita na hindi hinahagkan ng groom ang bride?" Everyone laughed. She sucked in a breath and gritted her teeth in frustration. She wanted to curse, curse at whom? That, she had no idea. "Let's indulge them, Germay." wika nito sa paraang siya lang ang nakakarinig at saka idinagdag, "It is just a kiss." Just a kiss. A mere kiss. A kiss won't hurt, right? Tanong niya sa sarili. Pagkuwa'y itinaas nito ang veil sa mukha niya. Bent his head. Sa nanginginig na tuhod ay inihanda ni Germay ang sarili sa iglap at walang buhay na halik na igagawad nito sa kanya. And when his mouth touched hers, it wasn't cold as she anticipated. It was warm. It was more than that. Napasinghap siya. May pakiramdam siya na may nagliparang paru paro sa sikmura niya. Something she'd never felt before. For a moment James stilled, iniisip niyang mag aangat na ito ng ulo, but to her horror, hindi lang basta lumalim ang halik nito, his tongue thrust into her mouth in an erotic strokes! Gustuhin man niyang pakawalan ang sarili subalit mahigpit ang pagkakahawak nito sa mukha niya na hindi niya namalayang nandoon na pala. Her eyes widened in shock. This was not her first kiss. Ilang beses narin siyang nahalikan ng mga naging boyfriend niya na hindi niya na mabilang kung ilan. Pero paanong ibang iba ang dulot ng halik nito sa kaniya? Itinaas niya ang mga kamay sa dibdib nito upang itulak, subalit tama lang na lumapat ang mga palad niya nang piliin ni James ang sandaling iyon upang pakawalan siya. At ang pag-angat ng palad niya sa dibdib nito'y mapagkakamalang napatangay siya sa ginawa nito. Nagpupuyos ang damdaming tiningala niya si James upang singhalan pero kaharap na nito ang nagkasal sa kanila at nakikipagkamay. The kissed had been passionate! Sinadya nito iyon sa kanya nang ganoon! Sinadya rin nitong pakawalan siya sa mismong balak niyang itulak ito, upang lumabas na parang natatangay siya! Damn that man!