Ep 2 จำไม่เห็นได้
1009 Words
"เจ้านาย"
"ว่า"
"เมื่อคืนเมามากไหม"
"ไม่นะ"
"..."
ชิบผายล่ะถ้าเจ้านายไม่เมางั้นไอ้ที่กอดเราก็ละเมอหรอว่ะ ดันเสือกปากไวถามอีกไอ้นิ่มเอ้ย ไม่เป็นไร ๆ หายใจเข้า ๆ หายใจออก ๆ เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่าถ้างั้น นายน่าจะไม่รู้ตัวแระไม่งั้นจะเฉยได้ขนาดนี้หรอ
"นิ่มมีอะไร...เมื่อคืนเราทำอะไรไปหรอ"
"ปะ...เปล่า ไม่มีไรนิ่มถามเฉย ๆ"
"ถ้าเราทำอะไรบอกนะ...เราจะได้นึกออก"
โอ๊ย...แล้วจะก้มมากระซิบที่ข้างหูทำไมเนี้ยะ คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วยลูกจะแกล้งเป็นลมดีไหม ถ้าใกล้กว่านี้เสียงหัวใจฉันเขาคงได้ยินแน่ ลุกหนีใช่ฉันต้องหนีแต่อย่างว่าดันรีบลุกขึ้นเสือกเซล้มใส่เจ้านายอีก แม่งเอ่ย!!!
"ขอโทษนายเจ็บไหม"
"ไม่เจ็บเลย...นิ่มอ่ะเจ็บไหม"
Part JN
ผมรู้ว่าตอนนี้นิ่มจะหนีผมเพราะเธอดันหลุดปากถามถึงเรื่องเมื่อคืน ใครจะไปยอมรับล่ะว่าทำอะไรไว้เดี๋ยวเจ้ากระต่ายน้อยนุ่มนิ่มก็ตกใจหนีหายไปเสียก่อนที่ผมจะจัดการกินสิ ไอ้ผมอ่ะเกินคำว่าเพื่อนมาไกลแล้วครับตั้งแต่ม.ต้น ยัน ม.ปลายก็กันท่าคนอื่นมาตลอด แต่เจ้าตัวไม่เคยรู้เลยแถมเอาแต่เรียนอีกด้วย แต่ตอนนี้ขึ้นปี จากมีแค่รุ่นพี่มาจีบก็มีรุ่นน้องพวงมาด้วย ขนมมากองที่โต๊ะกินข้าวทุกกลางวันเลย ผมจะโยนทิ้งถังขยะไอ้เพื่อนนรกทั้งหลายบอกอย่า...พวกมันชอบของฟรี มีแต่นิ่มที่ไม่เคยกินของที่คนอื่นให้มาเลย ผมก็ปล่อยนิ่งไปเดี๋ยวเสียบรรยากาศ
"เจ้านาย"
"ว่า"
"อืม...ปล่อยมือจากเอวนิ่มได้แล้ว"
"แต่เราวางมือแล้วพอดีเลยนะ...เอวนิ่มกับมือเราอ่ะ"
"..."
สายตาผมเห็นไอ้เพื่อนตัวดีเดินกลับมาหาหลังจากไปอาบน้ำแต่งตัว ผมเลยปล่อยมือแล้วพยุงนิ่มลุกขึ้น เธอเอาแต่ก้มหน้าหนีเดินไปหาพวกรถเมล์ ใบเฟิร์น เกม หลังจากพูดคุยกันสักพักเลยได้ข้อสรุปว่าเราจะออกไปเที่ยวคาเฟ่ดังประจำจังหวัด ครั้งนี้เรามาเที่ยวเชียงคานกันก็นั่ง ๆ นอน ๆ ไม่รีบร้อน คืนนี้ก็จะเดินเล่นถนนคนเดินพอพรุ่งนี้เช้าก็จะไปดูทะเลหมอก ลงมาใส่บาตรข้าวเหนียวแล้วก็ตีรถกลับกรุงเทพเลย
"คืนนี้ห้ามเมานะมึงเดี๋ยวตื่นไม่ทันขึ้นภู" เป็นเกมที่พูดเตือน
"เอ่อ...แล้วนิ่มนอนได้ไหมกุนอนดิ้นเดี๋ยวกูสลับให้เฟิร์นนอนติดมึงแทน"
"กลัวมึงดิ้นเตะไอ้เฟิร์นมาโดนกูอ่ะดิ่"
"เฟิร์นไอ้นิ่มว่าเรา...ที่รัก"
"พอ ๆ กูจะอ้วกเหม็นความรัก"
"มึงก็เลือกมาสักเบอร์ดิ่รุ่นพี่ที่คณะเราก็งานดีอยู่นะ...กูชอบขนมครกเขียวที่เขาซื้อมา"
"ไอ้เกมมึงให้กูเลือกผู้จากขนมครกเขียวเนี้ยะนะ"
เห็นไหมครับเธอพูดกูมึงเป็นนิ่มไม่ใช่สาวหวานแบบที่คนอื่นเข้าใจ เธอออกจะซนกว่าทุกคนในกลุ่มเสียด้วยซ้ำด้วย ยกเว้นรถเมล์พอคบกับไอ้พุฒเลยนิ่งขึ้นก็แฟนขี้หึงจะมาเล่นกับพวกผมเหมือนตอนเด็ก ๆ ก็ไม่ได้ แต่ปากยังกรรไกรเหมือนเดิม ฉายารถเมล์ปากสิบล้อ ด่าหมดหัวหงอกหัวดำ นี่ก็ด่ากับไอ้พุฒมาตั้งแต่เด็ก ๆ ได้กันกันเฉยเลย
"คืนนี้ใส่เสื้อหนาหน่อยนะนิ่ม...ดึก ๆ จะหนาว"
"อืม"
"รึนิ่มมีอะไรอุ่น ๆ ให้กอดแล้ว"
"เจ้านายนิ่มว่าเราออกไปเดินดูวิวกันเถอะ...คนอื่นไปหมดแล้ว"
ผมกับนิ่มมักจะเป็นคู่สุดท้ายที่เดินไปไหนมาไหนตลอด ส่วนไอ้ 2 ชายนั่นมันไปคนแรกเลย เวลาไปเที่ยวมันชอบออกไปหาเหยื่อตามภาษาคนโสด ผมว่าสักวันผู้หญิงที่มหาลัยคงได้มาตบกันกลางคณะผมแย่งพวกมันกัน ส่วนผมไม่มีแน่นอนนอกจากเรียนแล้วผมก็เหมือนเงาของนิ่มนั่นแระ คำว่าเพื่อนแม่งค้ำคอชิบ
"คืนนี้นิ่มจะนอนตรงไหน"
"ก็ที่เดิม"
"อือฮึ"
"เจ้านายจะเปลี่ยนที่ไหมเพื่อนิ่มนอนดิ้น"
"ไม่อ่ะ...แบบเดิมดีแล้ว"
"..."
"กัดปากอีกแล้วนิ่ม"
Part NN
ทำไมวันนี้เจ้านายพูดมากจังปกติเดินเงียบ ๆ แถมพูดอะไรแปลก ๆ ใส่ตลอดเลย วันนี้ฉันกัดปากไปหลายรอบแล้วเพราะใครล่ะ ก็เพราะเขานั้นแระ ทั้งภาพทั้งกลิ่นตัวเจ้านายยังติดจมูกฉันอยู่เลย ถึงเราจะนั่งติดกันยืนติดกันประจำแต่กอดแบบเมื่อคืนนี้ เพื่อนที่ไหนเขาทำกันแถมเขายังจำไม่ได้อีกด้วย โคตรอยากจะหยิกให้เนื้อเขียวเลย
"Nobody knows มันจะเป็นเช่นไรถ้าเธออยู่ใกล้ๆ มีคืนวันมีเวลาเดินร่วมทางกันนานกว่านั้น" เสียงริงโทนมือถือฉันเอง ชื่อที่หน้าจอเป็นรุ่นพี่ขนมครกเขียวที่ไอ้เกมดันจะให้ฉันคุยให้ได้
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ...นุ่มนิ่มอยู่ไหนครับ"
"อยู่ต่างจังหวัดกับเพื่อนค่ะ"
"เพื่อนแน่นะครับ"
"เพื่อนค่ะ"
"อยู่ค่าเฟ่ XXX ใช่ไหม"
"ทำไมพี่วินรู้คะ"
"พี่อยู่ข้างหลัง"
Part JN
คำก็เพื่อน 2 คำก็เพื่อนแถมไอ้คนในสายก็เสือกโผล่มาที่นี่อีก เพื่อนห่าอะไรยืนติดแทบจะสิงอยู่แล้วมองไม่ออกรึไงว่ะ หรือ แม่งมองออกแต่ไม่สนใจด้านหน้าชิบผายไอ้นี่
"พี่วินทำไมมาอยู่ที่นี่"
"พอดีมากับที่บ้านหันมาเห็นเราพอดี"
"อ่อ...นิ่มมากับเพื่อนค่ะนี่เจ้านาย ส่วนนี่พี่วินนะนาย"
"..."
"..."
"นึกว่าใครที่ไหนที่แท้ก็เพื่อนของนุ่มนิ่มเอง"
"ครับผมเจ้านายเพื่อนสนิทกินนอนมาด้วยกันกับนิ่ม"
!!!!
- Writer
