ฉันตื่นลืมตาขึ้นมาก็เช้าแล้วรีบหยิบมือถือมาดูแต่กลับไม่มีข้อความตอบกลับจากเจ้านาย ฉันเริ่มไม่สบายใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่เดินวนไปวนมาอยู่ในห้องคนเดียว อยากโทรหาแต่ก็ทำไม่ได้เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าถ้าเขาว่างเขาจะติดต่อฉันทันที ในหัวสมองตอนนี้ความคิดตีกันไปมาจนหัวแทบจะระเบิด พอมีเสียงเรียกเข้าเลยดึงสติฉันกลับมา
"ค่ะแม่"
"วันนี้มาบ้านไหมแม่จะได้ทำอาหารเพื่อ"
"ไปค่ะ...แต่เจ้านายไม่ว่างนะคะนิ่มไปคนเดียว"
"โอเค ๆ เดี๋ยวแม่ทำลอยแก้วแช่เย็นรอ"
ฉันตอบรับแม่โดยไม่ต้องคิดเพราะฉันอยู่คนเดียวไม่ไหว จะเดินไปหาคนอื่นก็กลัวมันถามเรื่องเจ้านาย กลับไปบ้านนี่แระปลอดภัยสุด แล้วฉันก็ไม่ขับรถกลับกลัวตัวเองใจลอยเลยเรียกรถจากแอพแทน ถึงบ้านก็เจออาหารเต็มโต๊ะอย่างที่แม่ชอบทำเพราะบ้านฉันสายกิน ฉันก็ฝืนยิ้มหวานให้พ่อกับแม่แล้วนั่งกินข้าวพูดคุยกันเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันเลือกที่จะนอนบ้านไม่อยากกลับไปรอเจ้าน
