ผมพาทุกคนมาจนถึงสนามบินเชียงรายเป็นที่เรียบร้อย ผมเบื่อรถติดเลยจองไฟล์เช้าสุดรีบตื่นรีบมาจะได้จบ ๆ แน่นอนไอ้พวกนี้ด่าตั้งแต่โดนปลุกยันถึงเชียงราย ผมก็ไม่แคร์พวกแม่งหรอกเที่ยวฟรียังบ่นพวกมันออกแค่ค่าตั๋ว นอกนั่นผมรับปากจะออกให้หมด ลึก ๆ ก็อยากมากับนุ่มนิ่ม 2 คนแต่คิดอีกทีให้พวกมันมาด้วยเลยจะได้ไม่ต้องถามไรกันเยอะ ต่อไปจะมาก็จะได้หนีบนิ่มมาคนเดียวพอ ทิ้งไว้กรุงเทพคนเดียวไม่ได้เดี๋ยวมีคนมาวุ่นวายอีก นี่ขนาดไม่ได้ปล่อยให้ห่างนานมีทั้งรุ่นพี่ขนมครก กับ ไอ้โยพี่ชายที่แสนดีวัยเด็กโผล่มาเฉย
"มึงรวย?" โฟมถึงกับออกปากถามระหว่างอยู่ในรถ
"ปู่กุรวยไม่ใช่กู"
"ต่างกันตรงไหนว่ะ"
"พูดมาก"
ป้ายไร่รชนนท์ของปู่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ทำเอาไอ้โฟม ไอ้เติร์ก กับนิ่มถึงกับร้องว้าวออกมา ก็เข้าใจครับตอนผมมาครั้งแรกถึงกับอ้าปากค้างเหมือนกัน พอโตมาก็ชินเพราะมีอย่างอื่นให้ตกใจมากกว่าไร่ส้ม 800 ไร่ บรรดาเมีย ๆ ของปู่ก็
