พอถึงห้องพักที่เป็นวิวทะเลปราณบุรีห้องนี้มีสระว่ายน้ำเล็ก ๆ อยู่ด้วย แต่ยังไม่ทันจะสำรวจห้องกับวิวตรงหน้า ฉันก็ถูกเจ้านายจู่โจมอย่างที่ไม่ทันตั้งตัว จูบที่รุนแรงกว่าทุกครั้งมือที่พยายามถอดเสื้อผ้าของฉันกับตัวเขาเองจนหมด อาจจะเพราะเราไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้มาเกือบ 2 สัปดาห์แล้ว สิ่งที่อยู่ภายในจิตใต้สำนึกของฉันกับเขามันก็ถูกปลุกขึ้นมาง่ายดายแบบไฟแช็คกดปุบติดปับ ยิ่งร่างกายฉันตอบรับอย่างรวดเร็วเขาก็ยิ่งพอใจมากขึ้น อย่าถามนะว่ากี่ครั้งเพราะตั้งแต่มาถึงที่พักช่วงเย็นเจ้านายก็กินไม่หยุดลากยาวจนถึงเกือบ 2 ทุ่ม จนฉันตั้งขึ้นเสียงใส่ไม่งั้นก็ไม่ยอมหยุด น่าจะลืมว่าเรายังไม่ได้กินข้าวเลย
"นิ่มหิวจะตายแล้วนะเจ้านาย"
"ครับ ๆ ออกไปหาไรกินกัน"
"นิสัยไม่ดีแกล้งนิ่มไม่ให้กินข้าว"
"ก็นิ่มน่ากินอ่ะเราเลยลืมหิวข้าวไปเลย"
ฉันได้แต่มองค้อนเขายังมีหน้ามาทำมึนอีก ยังดีห้องอาหารในโรงแรมปิดดึกพวกเราเลยไม่ต้องออ
